سپيده دم خدایان(تقویم مایا ها و بازگشت فرازمینی ها)قسمت 4 – 2012همه خدایان بازمی گردند.

سپيده دم خدایان (تقویم مایا ها و بازگشت فرازمینی ها)

نوشته اریک ون دانیکن

فصل چهارم

بازگشت خدایان- بخش دوم

 سنتهای بومیان آمریکا

بومیان آمریکای مرکزی دانش ستاره شناسی بسیار گسترده ای داشتند. آیا با این دانش ممکن بود به وجود خدایی اعتقاد داشته باشند که مار است اما میپرد؟ چنین موجودی به اندازه اژدهای پرنده چینی ها که از دهانش آتش میبارد واقعی به نظر میرسد. به علاوه نباید دانش ستاره شناسی مایاها را محدود شده به مرزهای جغرافیایی محل زندگیشان بدانیم. همسایگان شمالی مایاها, سرخپوستهای توتوک که در سواحل شمال غربی ایالات متحده امروز میزیستند مار کتزال را پرنده رعدآسا مینامیدند. یکی از ستونهای توتم آنها که نمایشگر این پرنده است سمبل «شهر موجودات آسمانی» نیز هست. همین عنوان توسط سرخپوستهای ساکن بریتیش کلمبیا در کانادا به این پرنده داده شده است.  قبیله پاونی در نبراسکای امروزی معتقد بودند انسان از ستارگان خلق شده است و معلمان آسمانی به کرات به زمین آمده اند تا «به زن و مرد بیاموزند آنچه را باید». محققان امروز مایاها را از همسایگانشان جدا میکنند, گویی سایر قبایل یا بازماندگان در سایر مناطق مناسک مشابهی نداشته اند.

اینها تنها نمونه های اندکی از اعتقادات این مردمان است که نقاط مشترک چشمگیری با هم دارند.

 

تقویم چرخه ای مایاها

کوچکترین واحد تقویم مایایی که به لطف دیگو دلاندا امروز رمز گشایی شده است هفته است که 13 روز دارد. چرخ دنده ای با سیزده دندانه را تجسم کنید که اعداد مایایی از 1 تا 13 بر روی دندانه ها حک شده است. واحد بزرگتر این تقویم ماه است که 20 روز دارد. چرخ دیگری با 20 دندانه مجسم کنید. دو چرخ دنده را به هم بچسبانید به نحوی که عدد یک و کلمه مایایی ایمیکس را نشان دهند. این نقطه صفر است. بعد از 13 بار چرخیدن هر دو چرخ به همین نقطه, نقطه آغاز یا صفر برمیگردند. در کل 260 دندانه در این دور زدنها جابجا شده اند و این تعداد روزهای یک سال مایایی است.

همه اما میدانیم که یک سال 365 روز دارد. تقویم 260 روزه برای کنترل فصل یا تعیین زمان کاشت و برداشت در کشاورزی کارایی ندارد. تا امروز کسی نمیداند چرا مایاها سال 260 روزه داشتند, به همین دلیل این سال را سال خدا یا سال مقدس مینامند. مایاها آن را تزولکین مینامیدند و همه مناسک دینیشان بر اساس ریتم تزولکین به جا آورده میشد. برای استفاده روزمره و کشاورزی استفاده از تقویم تزولکین استفاده غیر ممکن بود.

مایاها تعداد روزهای سال خورشیدی را با دقت 6 رقم اعشار تعیین کرده بودند. مقایسه کنید:

تقویم جولیان               250000/365 روز

تقویم گرگوریان                   242500/365 روز

تقویم مایایی               242129/365 روز

تقویم ستاره شناسی دقیق 242189/365 روز

من تقویم 365 روزه استفاده میکنیم و هر 4 سال یک روز به طول سال اضافه میکنیم تا زمان کم شده در سه سال قبل جبران شود. مایاها روش متفاوتی داشتند. آنها هر 52 سال 13 روز به طول سال اضافه میکردند .

حال باید به دو چرخ قبلی چرخ سومی با 365 دندانه اضافه کنید. چرخ سوم را به دو چرخ دیگر متصل کنید به شکلی که هر سه نقطه صفر در کنار هم قرار گرفته باشد. برای اینکه پس از آغاز گردش چرخ دنده ها دوباره هر سه چرخ به نقطه صفر برسند , 18980 دندانه یا روز لازم است. چرخ 365 روزه باید 52 بار بچرخد, چرخ متوسط 73 بار. این بدین معنیست که هر 52 سال زمینی معدل 73 سال خدایی بودند.

میدانیم که مایاها در تقویم خود 23040 میلیون روز یا 64109589 سال را نیز محاسبه کرده اند. بعضی متون مبنی بر این است که تا 400 میلیون سال گذشته را در محاسبات خود لحاظ کرده اند. با تقویمی 18980 روزه امکان چنین محاسباتی وجود نداشته است. باید چرخ بزرگتری در تقویم مایایی وجود داشته باشد. محققین مایا این چرخ را شمارش طولانی نامیده اند. هر چهار چرخ در نقطه ای آغاز میشوند که تصویر بد یمن 4 ahau 8 cumha با آن منتسب میشود. اما این نقطه آغاز تاریک بر اساس تقویم ما چه زمانی بوده است؟ این سوال سالهای مدیدی تاریخ نگاران را مشغول نگه داشته است. تاریخی که در نهایت مورد توافق قرار گرفت 13 آگوست 3114 پیش از میلاد است.

اما چرا این تاریخ مبدا تقویم مایایی در نظر گرفته شده در حالی که مایاها در آن زمان هنوز وجود نداشتند؟ افسانه های مایایی در یکی از کتبی که به نام چیلام بالام شناخته میشوند و پس از فتح اسپانیایی های نوشته شده اند مکتوب شده. این کتب توسط چند کاهنی که از تیغ اسپانیایی ها گریخته بودند و  در نقاطی دور افتاده ساکن شده بودند نوشته شدند. این بخشی از متن یکی از کتب است: «آنها از گذرگاه ستارگان فرود آمدند… انها به زبان جادویی ستارگان آسمان حرف میزدند…و وقتی بازگردند, خدایان 13 و 9 همه چیز را به نظمی که با آن خلق کرده بودند بازمیگردانند.»

بازگشت بولون یوکته

با تعیین زمان آغاز تقویم مایایی و یک محاسبه ساده کامپیوتری زمان پایان یک دوره کامل تقویم, 23 دسامبر 2012 به دست می آید. این تاریخی است که خدایان من جمله بولون یوکته بازخواهند گشت. این همان پیشگویی است که حکاکی بنای شماره 6 در ترتوگوئرو در اختیارمان قرار میدهد.

یکی از خدایان اصلی مایاها » بانوی هیولایی» است و تاریخ تولد او 7 دسامبر 3121 پیش ازمیلاد است, یعنی 6 سال پیش از آغاز تقویم. تعداد دیگری از خدایان مایایی نیز پیش از آغاز تقویم به زمین آمده اند. بر اساس سنگ نگاره ها بولون یوکته در 29 جولای 931449 پیش از میلاد وجود داشته است. چطور ممکن است تاریخی در متون مایایی وجود داشته باشد که قدیمی تر از آغاز تقویمشان است؟ پاسخ چنین است: همانطور که ما زمان را به پیش و پس از میلاد مسیح, آغاز تقویممان, تقسیم میکنیم, مایاها نیز وقایع را با وقوع آنها پیش یا پس از آغاز تقویمشان تقسیم میکردند. سوال اصلی اما این است: در 23 دسامبر 2012 چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا خدایان به زمین بازخواهند گشت؟ آیا این زمان وقوع سوانح و فجایع بسیار بزرگی برای زمین خواهد بود؟ پیش از پاسخ دادن به این سوال باید اطمینان حاصل کنیم که تاریخ فوق به درستی محاسبه شده است. تنها چیزی که متخصصین بر روی آن توافق داشتند این بود که تقویم پیش از ظهور مایاها آغاز میشود. آیا زمان پیشنهادی برای آغاز تقویم صحیح و قطعی است؟ من از این بابت مطمئن نیستم.

 

اشتباه در محاسبه؟

من در سال 2009 مقابل کامپیوترم نشسته ام و مشغول تایپ کردن این کتابم. با فرض آنکه مسیحیان بیست سال پس از میلاد مسیح شروع به شمارش و ثبت سالها کردند ممکن است امسال 2009 نباشد. تبدیل تقویم مایایی به مسیحی هم میتواند دستخوش همین اشتباه شده باشد و اگر سال 2009 در واقع 2009 نباشد ممکن است 2012 هم به عنوان زمان پایان تقویم درست محاسبه نشده باشد. اگر این 20 سال گم شده در تقویم مسیحی را در نظر بگیریم بسته با اینکه این بیست سال پیش از میلاد مسیح گم شده باشد یا پس از آن ممکن است 2012 گذشته باشد یا هنوز راه طولانیتری تا رسیدن به آن داشته باشیم. اگر گذشته باشد میدانیم که ملاقات مهمی از طرف خدایان نداشته ایم مگر آنکه چند مشاهده ضبط شده به صورت علمی از یوفوها در چند سال اخیر را مهم بشماریم.

این ملاقات به عقیده من حتمی خواهد بود اما لزوما نه در تاریخ 23 دسامبر 2012.

 

مهدی, امام مسلمانان

مسلمانان انتظار ظهور مهدی را میکشند. امامان مداوم از این گفته اند که زمان ظهور مهدی را کسی جز الله نمیداند. شخصی از امام پنجم, امام باقر پرسید نشانه های بازگشت مهدی چه هستند. امام پاسخ داد:

«زمانیست که زنان چون مردان رفتار کنند و مردان چون زنان, زمانی که زنان با پاهای از هم گشوده بر روی زین اسب بنشینند. وقتی که شاهدان دروغین را باور میکنن و حقیقت مردود شناخته میشود. زمانی که مردان خون مردان را بدون دلیل میریزند و پول فقرا را چپاول میکنن.»

بر این اساس مهدی باید بسیار پیش از زمان ما ظهور کرده باشد اما عالمین اسلامی میگویند پیش از ظهور مهدی 60 پیامبر دروغین ادعای پیامبری میکنند. در این صورت نیز مدتهای طولانی پیش از این تعداد پیامبران دروغین از 60 گذشته است. مهدی در شب بیست و سوم رمضان که شب قدر است ظهور خواهد کرد, شبی که قران نازل شده و فرشتگان به زمین آمده اند.

یهودیت هم نظرات و عقاید مشابهی دارد. یهودیان با ایمان در انتظار بازگشت مجدد مسیح خود پس از 5 هزار سال هستند. آنها البته هرگز عیسی را مسیح ندانستند.

همین مفهوم در آیین باستانی پارسی ایرانیان نیز وجود دارد. اوستا که به معنای متن پایه یا آموزه است حاوی متن مذهبی پارسیان است که پیرو زرتشت بودند. زرتشت خود چنین گفته شده که در اثر لقاح مطهر به وجود امده است. بر اساس عقاید زرتشتیان کوهی آکنده از نور بر زمین فرود آمد. جوانی از آن پیاده شد که نطفه زرتشت را با خود داشت و آن نطفه را در رحم مادر زرتشت کاشت. بخشهایی از این دین کهن در متونی به خط میخی باقی مانده است.

 

زیرنویس: تصویر اهورا مزدا

این متون به دستور شاه داریوش بزرگ (حدود 549 تا 486 پیش از میلاد), فرزندش خشایار (485 تا 465 پیش از میلاد), و نوه اش اردشیر (464 تا 424 پیش از میلاد) نوشته شده است. والاترین وجود ستایش شده در این متون اهورا مزدا است. او به حلقه ای که دو بال دارد وبر جهان حکمفرماست تصویر شده است. شباهت این حلقه بالدار با دیسکهای خورشید مانند بالدار مصری غیر قابل انکار است.

 

همه خدایان بازمیگردند

بر اساس متون پارسیان اجرام آسمانی به خوشه های ستاره ای تقسیم شده اند که هر یک فرمانروایی متفاوت دارند. سپس صحبت از سربازان این منظومه ها میشود که در سراسر گیتی مشغول مبارزه اند. ارابه چهارچرخی که توسط اسبهای بالدار کشیده میشود ریشه در فرهنگ ایرانی دارد. در فرهنگ ایرانی خدایان سیارات مختلف ارابه خورشید را میکشند. در یشت ها که بخشهای مختلف اوستا هستند در فصل 10 آیه 67 و 68 میخوانیم: «او که سوار بر ارابه اش با چرخهای بلند که از ماده ای آسمانی ساخته شده از کشور آرزاهی تا کشور زوانیراتا میراند…سفید, براق, قابل رویت از دور, نیکخواه, مملو از دانش, با سرعت در فضا میراند… چهار اسب ارابه را میکشند, همه به رنگ سفید, نامیرا و از خوراک آسمانی تغذیه میکنند.»

پارسی ها نیز انتظار بازگشت خدایانشان را داشتند. زرتشت از خدایش اهورا مزدا پرسید کی زمان به پایان میرسد و در پاسخ شنید «همه فاتحین» از آسمانها فرود خواهند آمد. نامیرا هستند, هوششان بی عیب و نقص است.  پیش از ظهورشان خورشید تاریک خواهد شد, طوفانی از باد زمین را در هم خواهد کوبید و ستاره ای از آسمان فرو خواه افتاد. پس از جنگی هولناک طلوعی دوباره برای انسانیت متولد خواهد شد. سپس شفا برای انسان آنچنان در دسترس خواهد بود که حتی آنان که به زمان مرگ خود رسیده اند نخواهند مرد.

در هندوییسم جهان سرشار از شادی و عاری از طمع و هوس بود. سپس ارواح منفی و خدایان ذهن انسان را آشفتند. خدایان همه قدر قدرت بودند و جاودانه اما طبعی انسان گونه از خود نشان میدادند و تمایل به گرفتن شکل انسان. بزرگترین آنها ایندرا یا فرمانروای آسمان بود.

در واناپاروان که بخشی از مهابهاراتا است گفته شده که خدایان در شهرهای فضایی مختلف میزیستند که در مدار خود بر فراز زمین در حال گردش بودند. در جلد درونا پروا میخوانیم سه شهر فضایی در مدار زمین میگشتند. سپس جنگی فضایی درگرفت و به سه شهر حمله شد.

هندوها نیز معتقدند ویشنو دوباره در قالب کریشنا زاده به دنیا خواهد آمد تا جهان را نجات دهد.

پ . ن : با تشکر فراوان از الهام  عزیز برای ترجمه و ارسال این مطلب.

هر گونه بهره برداری از این مطلب با ذکر منبع با آدرس www.ufolove.wordpress.com  مجاز می باشد.

ایمیل  وبلاگ BLOG.UFOLOVE@YAHOO.COM

صفحه فیسبوک دنیای اسرارآمیز

http://www.facebook.com/BLOG.UFOLOVE