متن كتاب عهد عتيق و كتاب غار اسرار درباره آفرينش و فرازمينيها

متن كتاب عهد عتيق و كتاب غار اسرار

چون در مقالات و اخباري كه در مورد مسائلي همچون نفيليم، آفرينش انسان، برج بابل و…. بيان ميگردند خواننده مرتبا به كتب باستاني مانند كتاب آفرينش(عهد عتيق) و ديگر كتب ارجاع داده ميشود لازم ديدم متن اين كتب را يافته و پس از ترجمه در اختيار رامتين قرار بدم كه تو سايت قرار بده.

آنچه كه پيش روي شماست بخشهائي از اين كتب هستند كه مرتب از آنها نقل قول ميشه، من متن انگليسي رو پيدا كردم كه با انگليسي رايج كنوني يه مقداري تفاوت داره، ولي سعي كردم ترجمه روان و قابل استفاده و بدون دستكاري ناشي از تعصب ارائه بدم.

پس از مطالعه اين متون متوجه ميشيد كه مسائل طرح شده با مطالبي كه كردو موتوا شمن آفريقائي نقل كرده هماهنگي زيادي دارند كه جالب توجه و درخور تعمق هست.

Book of the genesis

003:022 And the LORD God said, Behold, the man is become as one of us,

to know good and evil: and now, lest he put forth his hand,

and take also of the tree of life, and eat, and live for ever:

خداي ارباب گفت : آگاه باشيد كه انسان يكي از ما (خدايان) است، (اي انسان) حال براي اينكه خوب و بد را بفهمي دستت را پيش بيار و از درخت زندگي بخور باشد كه تا ابد زندگي كني.

003:023 Therefore the LORD God sent him forth from the garden of Eden,

to till the ground from whence he was taken.

انسان را به باغ عدن فرستاد تا در زميني كه از آن جدا شده بود زراعت كند.(پس ابتدا انسان را از زمين برده بودند).

003:024 So he drove out the man; and he placed at the east of the

garden of Eden Cherubims, and a flaming sword which turned

every way, to keep the way of the tree of life.

پس انسان را در شرق عدن جاي داد و فرشته زيبائي با شمشير آتشين مراقب او بود تا او را از درخت زندگي دور نگاه دارد.

004:001 And Adam knew Eve his wife; and she conceived, and bare Cain,

and said, I have gotten a man from the LORD.

پس آدم حوا را به عنوان همسر خود شناخت و او kain (قابيل) و said (خواهرش) را به دنيا آورد، آدم گفت كه خداوند به من فرزنداني اعطا كرد.

004:002 And she again bare his brother Abel. And Abel was a keeper of

sheep, but Cain was a tiller of the ground.

باز حوا Abel (هابيل) و خواهرش را بدنيا آورد. ابل دامداري و كين كشاورزي ميكرد.

004:003 And in process of time it came to pass, that Cain brought of

the fruit of the ground an offering unto the LORD.

004:004 And Abel, he also brought of the firstlings of his flock and

of the fat thereof. And the LORD had respect unto Abel and to

his offering:

004:005 But unto Cain and to his offering he had not respect. And Cain

was very wroth, and his countenance fell.

004:006 And the LORD said unto Cain, Why art thou wroth? and why is

thy countenance fallen?

004:007 If thou doest well, shalt thou not be accepted? and if thou

doest not well, sin lieth at the door. And unto thee shall be

his desire, and thou shalt rule over him.

پس از مدتي كين و ابل براي خداوند هدايائي آماده كردند، قابيل از محصولات كشاورزي اش و هابيل از حيوانات تازه بدنيا آمده و پروار، خداوند هداياي كين را قبول نكرد ولي ابل را پذيرفت و او را احترام كرد، كين خشمگين شد ولي خداوند به او گفت چرا خشمگين ميشوي؟ خود از بدترين محصولت آوردي و خود باعث نپذيرفته شدن هدايايت گشتي، حال ابل را بعنوان مهتر و رئيس منصوب ميكنم.

004:008 And Cain talked with Abel his brother: and it came to pass,

when they were in the field, that Cain rose up against Abel

his brother, and slew him.

004:009 And the LORD said unto Cain, Where is Abel thy brother? And he

said, I know not: Am I my brother’s keeper?

004:010 And he said, What hast thou done? the voice of thy brother’s

blood crieth unto me from the ground.

004:011 And now art thou cursed from the earth, which hath opened her

mouth to receive thy brother’s blood from thy hand;

ولي كين از ابل اطاعت نكرد و او را كشت، خداوند به كين گفت «كجاست ابل؟» كين پاسخ داد كه نميدانم آيا من نگهبان برادرم هستم؟ خداوند گفت تو چكار كردي كه خون برادرت كه در زمين فرو رفته مرا با فرياد ميخواند؟ پس زمين كه خون ابل را بلعيده بود كين را نفرين كرد.

004:012 When thou tillest the ground, it shall not henceforth yield

unto thee her strength; a fugitive and a vagabond shalt thou

be in the earth.

پس زماني كه زمين را كشت ميكني مانند قبل به تو محصول نخواهد داد و تو در زمين آواره و فاني خواهي بود.

004:013 And Cain said unto the LORD, My punishment is greater than I

can bear.

004:014 Behold, thou hast driven me out this day from the face of the

earth; and from thy face shall I be hid; and I shall be a

fugitive and a vagabond in the earth; and it shall come to

pass, that every one that findeth me shall slay me.

004:015 And the LORD said unto him, Therefore whosoever slayeth Cain,

vengeance shall be taken on him sevenfold. And the LORD set a

mark upon Cain, lest any finding him should kill him.

كين گفت كه خدايا من بسيار پشيمانم، علاوه بر آنچه مقدر كردي اراده كن كه هر كه مرا در زمين يافت مرا بكشد تا مجبور به مخفي شدن نيز باشم، خداوند گفت باشد هر كه تورا يابد خواهد كشت ولي خود او نيز هدف انتقام قرار خواهد گرفت!!

004:016 And Cain went out from the presence of the LORD, and dwelt in

the land of Nod, on the east of Eden.

004:017 And Cain knew his wife; and she conceived, and bare Enoch: and

he builded a city, and called the name of the city, after the

name of his son, Enoch.

كين و همسرش در شرق عدن در سرزمين ناد ساكن گشتند و فرزندي به نام انوخ بدنيا آوردند و شهري به نام انوخ بنيان نهادند.

004:025 And Adam knew his wife again; and she bare a son, and called

his name Seth: For God, said she, hath appointed me another

seed instead of Abel, whom Cain slew.

004:026 And to Seth, to him also there was born a son; and he called

his name Enos: then began men to call upon the name of the

LORD.

005:001 This is the book of the generations of Adam. In the day that

God created man, in the likeness of God made he him;

005:002 Male and female created he them; and blessed them, and called

their name Adam, in the day when they were created.

005:003 And Adam lived an hundred and thirty years, and begat a son in

his own likeness, and after his image; and called his name

Seth:

005:004 And the days of Adam after he had begotten Seth were eight

hundred years: and he begat sons and daughters:

005:005 And all the days that Adam lived were nine hundred and thirty

years: and he died.

005:006 And Seth lived an hundred and five years, and begat Enos:

005:007 And Seth lived after he begat Enos eight hundred and seven

years, and begat sons and daughters:

005:008 And all the days of Seth were nine hundred and twelve years:

and he died.

005:009 And Enos lived ninety years, and begat Cainan:

005:010 And Enos lived after he begat Cainan eight hundred and fifteen

years, and begat sons and daughters:

005:011 And all the days of Enos were nine hundred and five years: and

he died.

005:012 And Cainan lived seventy years and begat Mahalaleel:

005:013 And Cainan lived after he begat Mahalaleel eight hundred and

forty years, and begat sons and daughters:

005:014 And all the days of Cainan were nine hundred and ten years:

and he died.

005:015 And Mahalaleel lived sixty and five years, and begat Jared:

005:016 And Mahalaleel lived after he begat Jared eight hundred and

thirty years, and begat sons and daughters:

005:017 And all the days of Mahalaleel were eight hundred ninety and

five years: and he died.

005:018 And Jared lived an hundred sixty and two years, and he begat

Enoch:

005:019 And Jared lived after he begat Enoch eight hundred years, and

begat sons and daughters:

005:020 And all the days of Jared were nine hundred sixty and two

years: and he died.

005:021 And Enoch lived sixty and five years, and begat Methuselah:

005:022 And Enoch walked with God after he begat Methuselah three

hundred years, and begat sons and daughters:

005:023 And all the days of Enoch were three hundred sixty and five

years:

005:024 And Enoch walked with God: and he was not; for God took him.

005:025 And Methuselah lived an hundred eighty and seven years, and

begat Lamech.

005:026 And Methuselah lived after he begat Lamech seven hundred

eighty and two years, and begat sons and daughters:

005:027 And all the days of Methuselah were nine hundred sixty and

nine years: and he died.

حوا دوباره پسري به مانند ابل بدنيا آورد كه او را ست seth ناميدند، ست داراي پسري به نام انوش و انوش پدر كاينان و او پدر ماهالاليل و او پدر جارد و او پدر انوخ و او پدر متوصلاح و او پدر لامخ و او پدر نوح  بود. سطرهاي بالا حاوي جزئياتي در باره طول عمر افراد و برخي اتفاقات متفرقه هستند.

005:028 And Lamech lived an hundred eighty and two years, and begat a

son:

005:029 And he called his name Noah, saying, This same shall comfort

us concerning our work and toil of our hands, because of the

ground which the LORD hath cursed.

005:030 And Lamech lived after he begat Noah five hundred ninety and

five years, and begat sons and daughters:

005:031 And all the days of Lamech were seven hundred seventy and

seven years: and he died.

005:032 And Noah was five hundred years old: and Noah begat Shem, Ham,

and Japheth.

لامخ گفت اين پسر (نوح) مانند ما از تنگي و نگراني زمين كه خداوند آنرا نفرين و نابارور كرده است نجات خواهد داد. نوح در پانصد سالگي سه فرزند به نام شم و هام و جفث داشت، در اين زمان فرزندان آدم زياد شده و در زمين پراكنده شده بودند.

006:001 And it came to pass, when men began to multiply on the face of

the earth, and daughters were born unto them,

006:002 That the sons of God(nephilim, deamons, fallen ones saw the               daughters of men that they were fair; and they took them wives of             all which they chose.

در اين زمان نفيليم (فرشتگان فرو افتاده، ديو هاي رانده شده) دختران انسان را ديدند و با آنها به ميل و رغبت خودشان ازدواج كردند.

006:003 And the LORD said, My spirit shall not always strive with man,

for that he also is flesh: yet his days shall be an hundred

and twenty years.

در همين زمان خداوند گفت روح من (كه در بدن انسان حلول كرده) شايسته نيست در اين بدن خاكي مدت زيادي بماند، پس عمر انسان كوتاه گشت(حدود يكصد و بيست سال).

006:004 There were giants in the earth in those days; and also after

that, when the sons of God(nephilim, deamons, fallen ones) came in           unto the daughters of men, and they bare children to them, the same          became mighty men which were of old, men of renown.

قبل از آميزش نفيليم با برخي انسانها، بيشتر انسانها ديگر مانند آدم عظيم الجثه نبودند، ولي فرزندان نفيليم بار ديگر تبديل به انسانهائي عظيم گشتند.

006:005 And God saw that the wickedness of man was great in the earth,

and that every imagination of the thoughts of his heart was

only evil continually.

اين نسل جديد بسيار بدانديش و شيطان صفت بود و هركار زشتي انجام ميداد.

006:006 And it repented the LORD that he had made man on the earth,

and it grieved him at his heart.

006:007 And the LORD said, I will destroy man whom I have created from

the face of the earth; both man, and beast, and the creeping

thing, and the fowls of the air; for it repenteth me that I

have made them.

خداوند بسيار ناراحت و دلشكسته گشت چرا كه او انسانها را آفريده بود، پس (به نوح) گفت من همانطور كه انسانها را آفريدم آنها را نابود ميكنم و همچنين درندگان و گياهان زمين و پرندگان آسمان را (به سبب دستكاري و دخالت نفيليم در آفرينش و ژنتيك موجودات روي زمين و پديد آمدن موجودات پليد و عجيب الخلقه).

006:008 But Noah found grace in the eyes of the LORD.

006:009 These are the generations of Noah: Noah was a just man and

perfect in his generations, and Noah walked with God.

006:010 And Noah begat three sons, Shem, Ham, and Japheth.

006:011 The earth also was corrupt before God, and the earth was

filled with violence.

006:012 And God looked upon the earth, and, behold, it was corrupt;

for all flesh had corrupted his way upon the earth.

006:013 And God said unto Noah, The end of all flesh is come before

me; for the earth is filled with violence through them; and,

behold, I will destroy them with the earth.

ولي نوح در چشمان ارباب بخشندگي و ظرافت عمل را ديد، از انجائي كه نوح داراي آفرينش پاك و خالص بود (انسانهاي ديگر داراي ژنتيك مختلط بودند) با ارباب قدم ميزد و ارباب به او گفت كه زمين (بخاطر دخالت شياطين) پر از وحشيگري و جنايات شده است وحتي خود زمين بواسطه آلودگي موجودات روي آن آلوده شده است، پس همه را يكجا نابود خواهم كرد.

006:014 Make thee an ark of gopher wood; rooms shalt thou make in the

ark, and shalt pitch it within and without with pitch.

006:015 And this is the fashion which thou shalt make it of: The

length of the ark shall be three hundred cubits, the breadth

of it fifty cubits, and the height of it thirty cubits.

006:016 A window shalt thou make to the ark, and in a cubit shalt thou

finish it above; and the door of the ark shalt thou set in the

side thereof; with lower, second, and third stories shalt thou

make it.

006:017 And, behold, I, even I, do bring a flood of waters upon the

earth, to destroy all flesh, wherein is the breath of life,

from under heaven; and every thing that is in the earth shall

die.

006:018 But with thee will I establish my covenant; and thou shalt

come into the ark, thou, and thy sons, and thy wife, and thy

sons› wives with thee.

006:019 And of every living thing of all flesh, two of every sort

shalt thou bring into the ark, to keep them alive with thee;

they shall be male and female.

006:020 Of fowls after their kind, and of cattle after their kind, of

every creeping thing of the earth after his kind, two of every

sort shall come unto thee, to keep them alive.

006:021 And take thou unto thee of all food that is eaten, and thou

shalt gather it to thee; and it shall be for food for thee,

and for them.

006:022 Thus did Noah; according to all that God commanded him, so did

he.

پس نوح همانطور كه ارباب گفته بود كماني از چوب ساخت و به اراده خداوند از هر موجودي يك جفت پاك و خالصش در آن كمان(كشتي) جمع گشتند و نوح با خانواده اش بهمراه آذوقه و غذاي كافي در آن جاي گرفتند.

007:001 And the LORD said unto Noah, Come thou and all thy house into

the ark; for thee have I seen righteous before me in this

generation.

007:002 Of every clean beast thou shalt take to thee by sevens, the

male and his female: and of beasts that are not clean by two,

the male and his female.

007:003 Of fowls also of the air by sevens, the male and the female;

to keep seed alive upon the face of all the earth.

007:004 For yet seven days, and I will cause it to rain upon the earth

forty days and forty nights; and every living substance that I

have made will I destroy from off the face of the earth.

و خداوند به نوح گفت در كشتي بشين كه من از هر حيوان و گياه و پرنده اي يك جفت خالص و پاكش را در كشتي جاي داده ام.( و حتي تعدادي از ناپاكنشان را؟؟؟؟؟) و در هنگان طوفان نوح ششصد سال داشت.

007:018 And the waters prevailed, and were increased greatly upon the

earth; and the ark went upon the face of the waters.

007:019 And the waters prevailed exceedingly upon the earth; and all

the high hills, that were under the whole heaven, were

covered.

007:020 Fifteen cubits upward did the waters prevail; and the

mountains were covered.

007:021 And all flesh died that moved upon the earth, both of fowl,

and of cattle, and of beast, and of every creeping thing that

creepeth upon the earth, and every man:

007:022 All in whose nostrils was the breath of life, of all that was

in the dry land, died.

و آب انقدر بالا آمد كه تمامي سطح زمين را پوشاند و از قله بلند ترين كوه پانزده ذراع (حدود هفت متر) ارتفاع داشت صد و پنجاه روز و شب اينگونه بود تا هر موجودي كه نياز به تنفس داشت و در زمين خشك مانده بود از بين رفت.

007:023 And every living substance was destroyed which was upon the

face of the ground, both man, and cattle, and the creeping

things, and the fowl of the heaven; and they were destroyed

from the earth: and Noah only remained alive, and they that

were with him in the ark.

007:024 And the waters prevailed upon the earth an hundred and fifty

days.

008:001 And God remembered Noah, and every living thing, and all the

cattle that was with him in the ark: and God made a wind to

pass over the earth, and the waters asswaged;

008:002 The fountains also of the deep and the windows of heaven were

stopped, and the rain from heaven was restrained;

008:003 And the waters returned from off the earth continually: and

after the end of the hundred and fifty days the waters were

abated.

008:004 And the ark rested in the seventh month, on the seventeenth

day of the month, upon the mountains of Ararat.

سپس ارباب نوح را به ياد آورد و بادي در زمين وزيد و شكاف آسمان و چشمه زمين بسته شدند و پس از هفت ماه و هفت روز كمان نوح در قله كوه آرارات نشست.

008:005 And the waters decreased continually until the tenth month: in

the tenth month, on the first day of the month, were the tops

of the mountains seen.

ولي تا ماه دهم طول كشيد كه قله كوهها ديده شود.

نوح براي خداوند قربانگاهي ساخت و حيوانات ناپاك و ناخالص را در آن سوزاند، پس ارباب وقتي بوي خوبي از آتش شنيد با خود گفت كه ديگر نخواهم گذاشت كار به اينجا بكشد تا مجبور به نفرين زمين شوم و همه موجودات را نابود كنم، اي نوح در زمين پخش شويد و از هر چه روئيدني و حيوانات است روزيتان را بجوئيد مگر گوشتي كه در آن خون جاري است، چرا كه خون موجودات از آن من است و من خون انسانها را از درندگان و ديگر انسانها خواهم ستاند، پس هر كه خون فردي را بريزد خون خودش بايد ريخته شود و …..

Book of the cave of the treasures. كتاب مقدس مسيحيان كه ريشه در دانش مصريان از تاريخ بشر دارد

[The Creation of Adam.]

(همه ميدانيم كه انسان گونه ها بيش از يك ميليون سال پيش بر روي زمين وجود داشته اند، انچه كه بعنوان داستان خلقت آدم نقل شده به احتمال زياد ماجراي دستكاري و تكامل دادن اين گونه ها توسط خدايان_فرشتگان) و سپس كينه ورزي صاحبان قبلي زمين نسبت به اين لطف و كمك بوده است، از آنجائي كه نقل ميشود خدايان انسان را به شكل خود آفريدند بنظر ميايد علت اين انتخاب اين بوده كه چون نژادهاي انسان گونه كه برروي زمين پديد آمده بودند شباهت زيادي با نژادهاي پيشرفته آسماني داشتند خدايان به اين نتيجه رسيدند كه اين موجود پديد آمده بر روي زمين استعداد زيادي براي پيشرفت و تعالي دارد.

وجه تسميه «غار گنجها» اين است كه در اين كتاب نقل شده آدم هدايائي كه از خدايان و فرشتگان دريافت كرده بود را در غاري كه اكنون زير درياچه نمك در اسرائيل قرار دارد قرار ميداده است و اين كتاب چون توصيفات زيادي از اين ابزار و ادوات ارائه كرده است به كتاب غار گنجها معروف شده است.)

Now the formation of Adam took place in this wise: On the Sixth Day, which is the Eve of the Sabbath, at the first hour of the day, when quietness was reigning over [Fol. 4b, col. 2] all the Ranks [of the Angels], and the hosts [of heaven], God said, «Come ye, let Us make man in Our image, and according to Our likeness.» Now by this word «Us» He maketh known concerning the Glorious Persons [of the Trinity]. And when the angels heard this utterance, they fell into a state of fear and trembling, and they said to one another, «A mighty miracle will be made manifest to us this day [that is to say], the likeness of God, our Maker.» And they saw the right hand of God opened out flat, and stretched out over the whole world; and all creatures were collected in the palm of His right hand. And they saw that He took from the whole mass of the earth one grain of dust, and from the whole nature of water one drop of p. 52 water, and from all the air which is above one puff of wind, and from the whole nature of fire a little of its heat and warmth. And the angels saw that when these four feeble (or inert) materials were placed in the palm of His right hand [Fol. 5a, col. 1], that is to say, cold, and heat, and dryness, and moisture, God formed Adam. Now, for what reason did God make Adam out of these four materials unless it were [to show] that everything which is in the world should be in subordination to him through them? He took a grain from the earth in order that everything in nature which is formed of earth should be subject unto him; and a drop of water in order that everything which is in the seas and rivers should be his; and a puff of air so that all kinds [of creatures] which fly in the air might be given unto him; and the heat of fire so that all the beings that are fiery in nature, and the celestial hosts, might be his helpers.

و در روز ششم از آفرينش خداوند تمام فرشتگان و ساكنان آسمان را در پيشگاه خود حاضر كرد و به آنها گفت: بيائيد آدم را در تصور خود پديد آوريم به بهترين شكلي كه دوست داريم و مانند من، در ميان فرشتگان ولوله و هراسي افتاد و گفتند كه معجزه اي عظيم در حال رخ دادن است، موجودي شبيه به خدا آفريده ميشود! خداوند دست راستش را گشود و از بالاي سر تمام موجودات و جهانها گذشت تا به زمين رسيد و يك دانه خاك از زمين برداشت، يك قطره آب از ميان آبها، يك فوت از گازها و يك شعله از آتش، باشد كه آدم بتواند بر تمامي عناصر خلقت تسلط يابد.

God formed Adam with His holy hands, in His own Image and Likeness, and when the angels saw Adam’s glorious appearance they were greatly moved by the beauty thereof. For they saw [Fol. 5a, col. 2] the image of his face burning with glorious splendour like the orb of the sun, and the light of his eyes was like the light of the sun, and the image of his body was like unto the sparkling of crystal. And p. 53 when he rose at full length and stood upright in the centre of the earth, he planted his two feet on that spot whereon was set up the Cross of our Redeemer; for Adam was created in Jerusalem. There he was arrayed in the apparel of sovereignty, and there was the crown of glory set upon his head, there was he made king, and priest, and prophet, there did God make him to sit upon his honourable throne, and there did God give him dominion over all creatures and things. And all the wild beasts, and all the cattle, and the feathered fowl were gathered together, and they passed before Adam and he assigned names to them; and they bowed their heads before him; and eveything in nature worshipped him [Fol. 5b, col. 1], and submitted themselves unto him. And the angels and the hosts of heaven heard the Voice of God saying unto him, «Adam, behold; I have made thee king, and priest, and prophet, and lord, and head, and governor of everything which hath been made and created; and they shall be in subjection unto thee, and they shall be thine, and I have given unto thee power over everything which I have created.» And when the angels heard this speech they all bowed the knee and worshipped Him.

پس زماني كه آدم مطابق خواست و تصور خدا آفريده ميشد، فرشتگان ديدند كه صورتي مانند خورشيد دارد و نور چشمانش مانند اشعه آن است و بدنش همچون بلوري(كريستالي) است كه بدور آن برق و صاعقه ميگردد، پس زماني كه آدم به آفرينش كامل رسيد پايش را در جائي گذاشت كه نجاتبخش ما به صليب كشيده شد، اورشليم كه محل حكومت و تخت پادشاهيست، و تمام درندگان و پرندگان و هرچه آفريده شده بود به دور او آمدند و يكايك در مقابل او قرار يافتند و او به هر يك اسمي داد، هر موجودي با شنيدن اسم خود سر تعظيم فرود مياورد و دور ميشد و تمام طبيعت او را پرستيدند. و ندائي از خداوند بر آدم آمد: آگاه باش كه من تو را پادشاه، روحاني و پيامبر و ارباب و سرآمد قرار دادم و هرچه افريدم در خدمت توست و تو بر همه قدرت داري. فرشتگان چون اين را شنيدند همه زانو زدند و آدم را پرستيدند.

[NOTES.– The Egyptian and Ethiopian Churches have a tradition that the angels were not all created at the same time. The great archangel Michael, who is called the «Angel of the Face,» and all his Rank of angels were created in the first hour of Friday, the Priests in the second, the Thrones in the third, the Dominions (or Sultâns) in the fourth, the Lords in the fifth, the Powers in the sixth, the Tens of Thousands in the seventh, the Governors in the eighth, the Masters in the ninth. After the Governors the Rank of angels governed by Satan were created, and then the Tenth Rank.

According to a Coptic tradition preserved in the Discourse on Abbatôn, the Angel of Death, by Timothy, Archbishop of Rakoti (Alexandria), the clay of which Adam was made was brought by the angel Mûrîêl from the Land of the East

كليساي مصر و اتيوپي اعتقاد سنتي دارند كه ابتدا فرشته بزرگ ميكائيل و همنوعانش، سپس فرشتگان موبد، بعد تاجداران، سلطه وران،  اربابان، قدرتمندان ، ده هزارگان، حاكمان، روسا، شياطين و سپس رده دهم آفريده شده اند.

مطابق كتاب «سخنان فرشته مرگ، آباتون»، برخي از فرشتگان بزرگ (رده ميكائيل و همنوهانش) مامور آفرينش آدم شدند، فرشته اي بنام «موريل» گل رس را از شرق اورد و………

[THE REVOLT OF SATAN, AND THE BATTLE IN HEAVEN.]

And when the prince of the lower order of angels saw what great majesty had been given unto Adam, he was jealous of him from that day, and he did not wish to worship him. And he said unto his hosts, «Ye shall not worship him, and ye shall not praise him with the angels. It is meet that ye should worship me, because I am fire and spirit; and not that I should worship a thing of dust, which hath been fashioned of fine dust.» And the Rebel meditating these things [Fol. 5b, col. 2] would not render obedience to God, and of his own free will he asserted his independence and separated himself from God. But he was swept away out of heaven and fell, and the fall of himself and of all his company from heaven took place on the p. 56 Sixth Day, at the second hour of the day. And the apparel of their glorious state was stripped off them. And his name was called «Sâtânâ» because he turned aside [from the right way], and «Shêdâ» because he was cast out, and «Daiwâ» because he lost the apparel of his glory. And behold, from that time until the present day, he and all his hosts have been stripped of their apparel, and they go naked and have horrible faces.

كودتاي ساتان:

يك ساعت پس از آفرينش ادم وقتي كه ساتان، شاهزاده فرشتگان دست پائين، افتخار و عظمت اعطا شده به آدم را ديد به او حسادت كرد و به دسته خود گفت: شما نبايد مانند ديگر فرشتگان او را بپرسيد و بايد مرا بپرستيد چرا كه من از آتش و شبه ساخته شده ام و او از خاك خوب، پس با اراده خويش كه خداوند به او آزادي داده بود بر خداوند شوريد و استقلال خويش را اعلام كرد، ولي از آسمان بيرون رانده شد همراه با دسته اش، و افتخارش از او گرفته شد، او را «ساتانا» خواندند چون از راه راست روگرداند، «دايوا» چون افتخارش را از دست داد و «شدا» چون اخراج شد.

و آگاه باشيد كه از آن زمان تا كنون دسته فرشتگان تحت فرمان او از ظاهر خود محروم و ملعون شده اند، بدون لباس و عريان زندگي ميكنند و داراي ظاهر و چهره اي وحشتناك و تهوع آور ميباشند.

[NOTES.–The Fathers of the Egyptian and Ethiopian Churches treat the story of the Fall of Satan in great detail. According to them he declared to himself that he would set his throne above the stars, p. 57 and make himself equal to God. One week after the creation of Adam, Satan declared war on the hosts of Almighty God. These were commanded by Michael and consisted .The angels uttered their battle cries and began to fight, but Satan charged them and dispersed them; they reformed, but again Satan charged them and put them to flight. Then God gave the angels the Cross of Light, And when they attacked the hosts of darkness under this Cross, Satan became faint, and he and his forces withdrew, and Michael hurled them down  to hell.

در كليساي مصر و اتيوپي داستان شورش ساتان با جزئيات بيشتري بيان گشته، ساتان اعلام ميكند كه بايد بر عرش بالاي ستارگان و در كنار جايگاه خدا بنشيند، و پس از افرينش آدم او به دسته تحت فرمان خداوند اعلان جنگ ميكند، لشكر خدا كه تحت فرمان ميكائيل بود وارد جنگ شدند ولي دوبار از شيطان شكست خوردند، تا اينكه خداوند به آنها صليب نور را داد (افسانه پدر، پسر و روح مقدس از اينجا چشمه گرفته است) و فرشتگان تحت نور صليب به لشكريان تاريكي حمله كردند تا ساتان ناتوان گشت و با نيروهايش عقب نشست و ميكائيل اورا به پائين و جهنم درون زمين راند.

[From the Book of the Mysteries of Heaven and Earth.] The prototype of the great fight in heaven between the powers of light and darkness is found in p. 58 ancient Egyptian religious texts, in more than one form. In the oldest form Set, , the Devil, rebels against Her-ur, , the god of heaven, whose chief symbols are the sun and moon, and is utterly defeated. In the next form Set attacks the Sun-god R¯a, , and is destroyed by him; the great ally of Set, called ¯Apep (Apôphis), , and all his fiends and devils (the Sebau), , are defeated and burnt up daily. In another form Set makes war on Horus, the son of Osiris, and on Osiris himself, and is defeated utterly. The Coptic version of the legend was borrowed from the old hieroglyphic texts, and then Christianized.

داستاني مشابه داستان نقل شده در نوشته هاي هيگروگيلف مصر باستان كشف شده است كه بيان ميكند ست و آپوفيس بر ضد هوروس شورش كردند تا اينكه  رع خداي خورشيد پس از شكست اوسيريس از ست، آندو را با شياطين و ديوهايشان شكست داد و سوزاند.

بنظر ميايد اين داستان اصالتا متعلق به دين مسيح نبوده است و بعدا مسيحائي شده است.

در قسمت ذيل، جون مسيحيان مفاهيمي كه دلخواهشان نبوده را از متن اصلي حذف كرده بودند، برخي نكات را كه در منابع ديگر نقل ميشود را در داخل گيومه اورده ام:

SATAN’S ATTACK ON ADAM AND EVE.]

حمله ساتان به آدم و حوا

And when Satan saw that Adam and Eve were happy and joyful in Paradise, that Rebel was smitten sorely with jealousy, and he became filled with wrath. [when] serpant saw Eve by herself [Fol. 7a, col. 1], he called her by her name. And when she turned round towards him, she saw her own form [reflected] in him, and she talked to him; and Satan led her astray with his lying words, because the nature of woman is soft (or, yielding).

And when Eve had heard from him concerning that tree, straightway she ran quickly to it, and she plucked the fruit of disobedience from the tree of transgression of the command, and she ate. Then immediately she found herself stripped naked, and she saw the hatefulness of her shame, and she ran away p. 65 naked, and hid herself in another tree, and covered her nakedness with the leaves thereof. And she cried out to Adam, and he came to her, and she handed to him some of the fruit of which she had eaten, and he also did eat thereof. And when he had eaten he also became naked, and he and Eve made girdles for their loins of the leaves of the fig-trees; and they were arrayed in these girdles of ignominy for three [Fol. 7a, col. 2] hours. At mid-day they received [their] sentence of doom. And God made for them tunics of skin which was stripped from the trees, that is to say, of the bark of the trees, because the trees that were in Paradise had soft barks, and they were softer than the byssus and silk wherefrom the garments worn by kings are made. And God dressed them in this soft skin, which was thus spread over a body of infirmities.

So Adam and Eve went down from that holy mountain [of Eden] to the slopes which were below it, and there Adam knew Eve his wife. [A marginal note in the manuscript says that Adam knew Eve thirty years after they went forth from Paradise.] And Eve conceived and brought forth Cain and Lebhûdhâ, his sister, with him; and Eve conceived again and she brought forth Hâbhîl (Abel) and Kelîmath, his sister, with him.

وقتي ساتان ديد كه آدم و حوا در بهشت با خوشحالي زندگي ميكنند و كودتاي او شكست خورده است وجودش سراكنده از خشم شد، مار خود را به شكل حوا درآورد و به نزد او رفت و او را با نامش خواند، وقتي كه حوا برگشت با تعجب خويش را ديد، (( مار به حوا گفت اگر از ميوه ممنوعه بخوريد داراي شعوري ميشويد كه خداوند نميخواهد داشته باشيد)) حوا با شنيدن سخن مار دوان دوان به سمت درخت ممنوعه رفت و ميوه اش را خورد، در اين هنگام حوا پي برد كه عريان است پس از شرم به ميان درختان دويد و خود را با برگهاي پهن پوشاند، سپس با فرياد آدم را خواند و وقتي آدم او را يافت او نيز از ميوه ممنوعه خورد و متوجه عرياني خويش شد و خود را با برگ پوشاند، آندو سه ساعت را در شگفتي سپري كردند تا اينكه در هنگام ظهر خداوند فرمان اخراج آنها از كوه عدن را صادر كرد و آنها به دامنه كوه رانده شدند و خداوند به آنها پوستينهائي داد تا خود را بپوشانند، در دامنه كوه كين(قابيل) و خواهر دوقلويش «لب هود ها» و سپس ابل (هابيل) و خواهر دو قلويش «كليماث» به دنيا آمدند.

(پس كاري كه ساتان براي انسان انجام داد فقط از روي دشمني با خدا و خشم بود، حالا چه خوب يا چه بد).

بقيه داستان تا پس از طوفان نوح مطابقت با متن كتاب عهد عتيق دارد و از ذكر آن صرف نظر كردم.

The Migration to the land of Sêntar.]

مهاجرت به سرزمين سنتار (پس از طوفان)

And in the days of Peleg all the tribes and families of the children of Noah gathered together, and went up from the East. And they found a [Fol. 22a, col. 1] plain in the land of Sên`ar (Shinar ?), and they all sat down there; and from Adam until this time they were all of one speech and one language. They all spake this language, that is to say, SÛRYÂYÂ (Syrian), which is ÂRÂMÂYÂ (Aramean), and this language is the king of all languages..

در عهد فرمانروائي پلگ خانواده و قبيله نوح همگي باهم از مشرق به سمت غرب حركت ميكردند (زندگي كوچ نشيني داشتند) تا اينكه دشتي را در سرزمين سنتار يافتند و همگي در آنجا ساكن گشتند، و از زمان آدم تا آنموقع تمامي انسانها به يك زبان سخن ميگفتند كه نام آن زبان سرياني (آرامي) است كه مادر تمام زبانهاست.

[Fol. 22a, col. 2.] And in the days of Peleg the Tower which is in Babel was built, and there the tongues of men were confounded. [A marginal note says, «the division of tongues p. 133 took place at midnight.»] And from that place they were scattered over the face of all the earth;

و در روزگار فرمانروائي پلگ برج بابل ساخته شد كه منجر به ((خشم خداوند و)) تقسيم و جداسازي انسانها و اختلاف زبانها و اديان گشت و تمامي اين اتفاقات در ميانه شب روي داد.

[NOTE.– «Babel» is a transcription of the syrian words «Bâb-ilu,» which mean «Gate of God,» and which are the Semitic translation of the Sumerian words KA-DINGIRRA-KI.]

نكته: كلمه بابل تركيب دو لغت سرياني باب – ايلو به معناي دروازه ايلو (نام خدا، همان اله يا الله) است كه ترجمه سومريش ميشود كا- دينگيرا- كي.

And after the division of tongues Peleg died in great sorrow, and with tears in his eyes and grief in his heart, because in his days the earth was divided. And his son Reu, and Serug, and Nâhôr buried him in Peleghîn, the city which he had built after his own name. And there were seventy-two tongues in the earth, and seventy-two heads of tribes (or families), and each tribe and tongue made unto themselves a chief like a king.

و پس از متفرق شدن انسانها و زبانها  پلگ با ناراحتي و چشماني اشكبار و قلبي اندوهگين جان سپرد، چرا كه در دوران او زمينيان تقسيم گشتند، پسرانش راو، سراگ و ناهور او را در شهر پلگين ،كه خودش ساخته بود، دفن كردند.

در اينهنگام انسانها به 72 قبيله تقسيم گشته بودند كه هريك زبان و سلطنت جداگانه داشتند.

[The Posterity of Japhet.]

And the seed of Japhet became thirty-seven nations and kingdoms: Gomer (Goths), Magog (Galatians), Madai (Medes), Javan (Greeks), Tûbîl (Bithynians), Meshech (Mysians), Tîras (Thracians), and the Anshklâyê.

37 قوم از فرزندان جفث پسر نوح بودند:گومر يا همان گوگ(ياجوج، goth ، اجداد روسها، اسلاوها، ژرمنها، آريانيان و…) ماگوگ(تركها، گالاتيان) ، مدس، يونانيان، بيسيان، ميسيان، تراكيان و اشكنازيان (تركان خزري،يهوديان قفقازي).

From Gomer sprang the Ashkenaz (Turkish jews), Danphar (Cappadocians), Togarmah and the Isaurians.

از گومر اشكنازيان و كاپادوكيان و توگراماه و ايسوريان بوجود آمدند.

From Javan sprang Halles (Hellas), Tarshish, Cilicia, Cyprus, Kittim, Doranim (see Gen. x. 4), and the Macedonians. Book of the Bee (chapter xxii).]

از جاوان (جد يونانيان) هلاسيان، مردم تارشيش، سيليسيان، قبرسيان، كيتيميان، مردم دورانيم و مقدونيان منشعب گشتند.

And the sons of Hâm–Kûsh (Nubia), and Mesrîm (Egypt), and Pôt, and Canaan, and all their children.

از فرزندان هام: نوبيان، مصريان، پاتيان و كنعانيان و فرزندانشان بوجود آمدند.

And the sons of Shem–`Îlâm (Elamites), and Âshôr (Assyrians), and Arpakhshar (Persians ), and Lôdh (Lud), and Ârâm (Arameans, Damascenes, and Harranites), and all their children.

و اقوامي كه  فرزند شام پسر نوح بودند: ايلاميان، آشوريان، آرپاخشار (ايرانيان) لوتيان و آراميان و دمشقيان و هرانيان(جد اعراب) و فرزندانشان.

Now the children of Japhet clung to the borders of the east, from the Mountain of Nôdh, which is on the confines of the east, to the Tigris and the confines of the north, and from Baktôrônôs (Bactria ?) as far as Gadhrîôn (Gadarea ?).

فرزندان جفث در شمال و شرق ، از نود تا تيگريس و از باكتريا (بلخ) تا كناره هاي شمالي ساكن گشتند (همه ميدانيم  ماوي و مبدا اقوام بلوند منطقه شمال درياي خزر بوده است)

And the children of Shem held from Persia [in] the east as far as the sea of Tadhrasnkôs in the west; unto them belongeth the middle of the earth, and they held sovereignty and dominion therein. The children of Shem occupy all the southern and a little of the western quarter

و فرزندان شام (ايرانيان و ساير مردم خاورميانه تا هند) در سرزمين پرشيا، كه از شرق تا درياي تادرانكوس(مديترانه) در غرب بود ساكن گشتند و در آنجا شاهنشاهي و سلطنت بپا كردند. فرزندان شام تمام منطقه جنوب و كمي از غرب را تصرف كردند.

wheat

The angel said that after Adam and Eve were driven forth from Paradise they were banished to Havilah (Gen. ii. 11), «Where they suffered greatly because they could not eat the poor food which the country produced. The pangs of hunger vexed them sorely, and at length they cried out to God and told Him that they were starving. Our Lord, the Word, had pity upon them, and said to His Father, «Behold, the man whom we have created in Our image and likeness is an hungered; now, if it be Thy will, do not let him die before Thy face.» In reply God said to Him, «If Thou art moved with compassion for the man whom We have created, and who hath rejected My commandment, go Thou and give him h He sealed the worlds of light, and then gave it to our Lord and told Him to give it to Michael, the archangel, who was to give it to Adam and teach him how to sow and reap it. Michael found Adam by the Jordan, who as he had eaten nothing for eight days was crying to God for food, and as soon as Adam received the grain of wheat, he ceased to cry out, and became strong, and his descendants have lived on wheat ever since. Water, wheat and the throne of God «are the equals of the Son of God.» See Brit. Mus. MS. Oriental No. 7026, Fol. 5aff (ed. Budge, Coptic Apocrypha, p. 244).

آشنائي انسان با گندم موضوع يكي از فصلهاي كتاب بود :

فرشته گفت: زماني كه آدم و حوا از بهشت عدن بيرون شدند گرسنگي به آنها  غلبه كرد چرا كه غذائي كه در زمين يافت ميشد بسيار اندك و ضعيف بود، ارباب ديد كه آدم از گرسنگي گريه ميكند، پس به خداوند گفت» انسان كه ما او را آفريديم اكنون گرسنه است، اجازه نده در پيش چشمانت بميرد» پس خداوند گفت با اينكه او سخن نوراني و فرمان ما را رد كرد اگر ميخواهي به او مهرباني و رحمت نشان ده. پس فرمانش را به ارباب و او به ميكائيل داد، و ميكائيل گندم را به انسان معرفي كرد و به او ياد داد كه چگونه آن را آرد كند و بپزد. ميكائيل آدم را در جردن(اردن) يافت در حالي كه 8 شبانه روز چيزي نخورده بود و مشغول گريه بود، ولي با دريافت گندم قوي شد و از آن پس فرزندان آدم بر پايه گندم زندگي ميكنند.

امانت دار باشید/کپی برداری با ذکر منبع مجاز می باشد – منبع : www.ufolove.wordpress.com

پ . ن : با تشكر فراوان از   mahdi4chaos عزيز هم بابت ترجمه و ارسال اين مطلب و هم اينكه خيلي وقت بود ميخواستم اين مبحث را عنوان كنم كه خوشبختانه همه مطالبي كه مورد نظرم بود در اين مطلب وجود داشت.از اين دوست عزيز هم ميخواهم اگر برايشان امكان دارد يك مطلب راجع به غار گنجها ارسال كنند ،همينطور مطالب بيشتري از اين كتاب ارزشمند غار اسرار.

مطالب بعدي: حقيقت حلقه هاي كشتزار، سفينه اي از آتش، پروژه سرپو قسمت 2،جواب پيام آرسيبو و حلقه كشتزار، شايد او ليليت نباشد. باز هم تشكر ميكنم از عزيزاني كه زحمت ترجمه مطالب را به عهده دارند .

حقيقت روح _ معرفي،دانلود و خلاصه كتاب معبد سكوت

این کتاب در اصل نامش » زندگی استادان » می باشد که مترجم عزیز صلاح دانسته و نام کتاب را  » معبد سکوت « گذاشته اند .

نام کتاب : معبد سکوت

نویسنده : برد . تی . اسپالدینگ

مترجم فرانسوی کتاب : ژاک وایس با نام مستعار «لویی کولو مبل»

مترجم ایرانی که نسخه فرانسوی آن را ترجمه کرده اند : فریده مهدوی دامغانی

چاپ هشتم 1388 – انتشارات فردوس – 672 صفحه

این کتاب در اوایل قرن حاضر به رشته تحریر در آمده است . کتابی که بنظر بعضی ها  همچون کتابی تخیلی جلوه کرده ، اما به مناسبت پیشرفتهای معنوی و عرفانی لازم برای اجتناب از درهم ریخته شدن تمدن مادی گرای ما به چاپ رسید. خوشبختانه از آن زمان به بعد ، اذهان تکامل یافته مردم آن قدر آگاه شده است تا این کتاب را جدی بگیرند .

» معبد سکوت » اولین بار توسط یک پلی تکنسین هوشمند به نام ژاک وایس به زبان فرانسه ترجمه شد. لیکن او از نام مستعار «لویی کولمبل»  استفاده کرد . این کتاب در بین خوانندگان مشتاق به پیشرفت در راه طریقت و در مسیری که علم و مذهب را یکی می ساخت از شهرتی بسیار فراوان برخوردار شد .

بدلیل اهمیت این کتاب ،ما با تمام افتخار تما م ، چاپ جدیدی از آن را به شما ارائه می دهیم تا به درخواست بسیاری از محققان و پویندگان عرفانی پاسخ داده باشیم .

هنگامی که به آخرین صفحه » معبد سکوت » برسید و چنانچه مایل باشید معماهای ارائه شده برای تفکرات و اندیشه های درونیتان را عمق بیشتری بدهید ، مترجم فرانسوی این کتاب به خود اجازه می دهد توصیه مطالعه کتابی دیگر را به خواننده گان عزیز بکند. نام کتاب  » عالم اوراسینا » می باشد .

این کتاب به ساکنان اوراسینا ( که همان سیاره زمین خودمان است ) دانش و اطلاعاتی لازم از عالم هستی و سیارات بیشماری که همه از نعمت » حیات » برخورداند اعطا می کند .

شما قادر خواهید بود پاسخی معتبر و قابل قبول برای مشکل بزرگ بشریت پیدا کنید ؛ به چه دلیل ما در سیاره زمین حضور داریم و سرنوشت ما چیست ؟ ………………………….

ناشر 10 سپتامبر 1995

محتویات این کتاب حاصل تجربه آقای اسپالدینگ می باشد و مترجم فرانسوی کتاب ، آن را در سال 1937 ترجمه کرده . مترجم فرانسوی پس از 19 سال صبر و حوصله بالاخره توانسته با آقای اسپالدینگ ملاقات بکند.

در رابطه با همین موضوع ملاقاتش با اسپالدینگ اینطور می نویسد:

در سال 1947 ( 1326 شمسی) پس از 19 سال صبر و حوصله ، روزی در اتاق کارم  در شهر پاریس تنها نشسته بودم که ناگهان صدایی از عالم غیب به من خبر داد چنانچه بدون اتلاف وقت عازم ایالات متحد آمریکا شوم ، می توانم با اسپالدینگ ملاقات کنم  و چنانچه به این سفر نمی رفتم ، امکان دیدار با این مرد بزرگ برای همیشه از دستم می رفت و تا آخر عمر ، دیگر چنین موقعیتی برایم پیش نمی آمد .

این صدا سه روز پی درپی ، در یک ساعت مشخص برایم این پیام را تکرار کرد و این کار را با چنان تحکم و   اراده ای انجام داد که سرانجام متقاعد شدم این صدا به راستی از عالم غیب و از نیرویی مافوق بشری است ، در آن هنگام بود که به بزرگترین اقدام زندگیم مبادرت ورزیده و با ایمانی راسخ ، با نخستین هواپیمایی که در دسترس بود ، راهی سفر شدم …………………….

او ترجمه فرانسو ی کتابش را که بوسیله من صورت گرفته بود ، تائید کرد و تنها یک شرط الزامی برای اجازه چاپ آن قائل شد . او خواهش کرد به تمام اشخاصی که در باره این کتاب برایم نامه نوشته یا خواهند نوشت ، پاسخ کتبی داده و جواب سوالات آنان را بدهم ………………..

یکی از سوالاتی که اغلب بوسیله خوانندگان علاقه مند این کتاب پرسیده می شد این بود : » آیا این کتاب تخیلی است یا آنکه براستی نقل قولی از یک سفر حقیقی و واقعی است ؟ «

اسپالدینگ همیشه با قاطعیت به این سوال چنین پاسخ می داد :

(( هر شخصی که این کتاب را می خواند ، آن مقدار چیزی را از آن بگیرد که برایش لازم و مفید است و       تا بدانجا اعتقاد و ایمان بیاورد که با سطح تکامل و آگاهی باطنی اش مطابقت و مناسبت داشته باشد . ))

مترجم در سال 1957 تصمیم میگیرد به یک سفر دو ماهه رفته و نسبت به نوشته های اسپالدنگ تحقیق کند که بالاخره به صحت گفته های اسپالدینگ پی می برد …….

همانطور که نویسنده کتاب گفته : باور کردن یا نکردن بعضی از حوادث  به درجه تکامل و پیشرفت آگاهی باطنی شما  بستگی دارد و میزان درک و تعمق هر واقعه برای هر انسانی متفاوت است و در واقع هر قسمتی از کتاب که به دل می نشیند ، همان قسمتی است که برای درجه تکامل شما مناسب و لازم است.

لازم به ذکر است این وقایع در هندوستان ، تبت ، ایران و … بوقوع پیوسته و اکثر نام ها بنا به گفته نویسنده  اسم مستعار می باشند .

حالا نوبت میرسه به قسمتهایی از کتاب :

ما در اواخر بعد از ظهر روز 22 دسامبر 1894 به دهکده پتال که نقطه آغز سفر ما بود ، رسیدیم . شروع مسافرت اکتشافی ما ، پر مخاطره ترین و دل انگیز ترین سفر عمرمان ، می بایست در روز عید نوئل آغاز     می گشت . من هرگز سخنانی را که امیل ( یکی از اساتیدی که همراه آنان بود ) در آن روز فراموش نشدنی بیان کرد ، از خاطر نخواهم برد . خلاصه خطابه او به قرار زیر بود :

روز عید نوئل به نشانه تولد استادی بزرگ و مربی عالم و هوشمندی است که بشریت را از هرنوع ذلت و خواری و از هر نوع محدودیت های مادی رهانیده است . او به این جهان آمد تا ما را متقاعد سازد که مسیحی که در درونش بود ( و با کمک آن روح مقدس خدایی قادر به انجام دادن انواع کارهای قدرتمندانه بود ) درست همان روح خدایی است که در وجود یک یک ما حضور دارد : در وجود من ، شما و خلاصه در وجود تمامی موجودات بشری .با به اجرا نهادن نظریه و آموزشهای او ، ما می توانیم همان کارهایی را که او به انجام رساند، انجام دهیم . ما بر این گمان هستیم که عیسی فقط به این دلیل به این جهان آمد که به ما نشان دهد خداوند واحد و یگانه است و کل است .

شاید شنیده باشید که عیسی آموزشهای اولیه اش را در میان ما فرا گرفت . این امکان هست که شماری معدود از شما این مطلب را باور کنید . اما مهم نیست که آموزشهای عیسی از نزد ما آمده و یا مستقیما و بدون کمک غیر ، از جانب خود پروردگار بصورت وحی نازل شده است .

هنگامی که انسانی ، با فکری از سوی اندیشه الهی در رابطه مستقیم قرار بگیرد و بعد هم آن را با کمک واژه ها و جملاتی بیان کند ، آیا دیگران قادر نیستند مجددا با همان اندیشه ای که در عالم هستی وجود دارد ، وارد ارتباط شوند ؟ تنها به این خاطر که شخصی بوسیله فکر و اندیشه ای تحت تاثیر قرار گرفته و آن را برای دیگران بیان کرده است ، دلیل نمی شود که آن اندیشه تنها متعلق به خود اوست و جزو مایملک  شخصی او به شمار میرود . اگر چنین شخصی ، آن اندیشه را بردارد و نزد خود محفوظ نگه دارد ، پس چگونه قادر خواهد بود جایی برای دریافت اندیشه های دیگر پیدا کند ؟

برای دریافت بیشتر ، باید هر آنچه را که در اختیار دارید ، به دیگران بدهید . اگر آن اندیشه را دست نخورده نزد خود نگه دارید ، حالتی مسکون و بی حرکت بدنبال خواهد داشت . کافی است تصور کنید چرخی که باعث ایجاد نیروی هیدرولیکی می شود ، به ناگهان و بنا به خواسته باطنی خود ، دست از چرخیدن بردارد و آبی را که باعث چرخیدنش می شد ، در خود نگه دارد . آن چرخ بی درنگ از حرکت می ایستد . بایستی که آب روان ، همیشه از میان چرخ  عبور کند تا کاری که انجام میشود مفید بوده و باعث تولید و پدید آمدن انرژی جدید شود. نمونه آدمی با اندیشه های الهی نیز به همین گونه است . در هنگام قرار گرفتن با افکار و عقاید الهی ، آدمی باید توانایی بیان کردن آنها را داشته باشد تا بتواند سود ومنفعتی از آن ببرد ……….

شما باید خود را متقاعد سارید که خداوند همیشه مشتاق است خود را به همه بنمایاند . یعنی درست همان کاری که با عیسی مسیح و دیگر پیامبران کرد . کافی است ما قدرت واراده لازم را داشته باشیم  تا این امکان را به خداوند رب العالمین بدهیم .

ما در کمال صداقت بر این پنداریم که خدا وند همه ما را یکسان آفریده است . تمام موجودات بشری ، شبیه همه هستند و تنها یک واحد را تشکیل می دهند . هر انسانی قادر است تمامی کارهایی را که عیسی در دوران خود به مرحله اجرا در آورد ، به انجام رساند . در چنین کارهایی ، هیچ چیز ، از ماهیتی مرموز و      اسرارآمیز برخوردار نیست . معما و راز تنها در این فکر مادی گرایانه ای که انسانها از آن ساخته اند وجود دارد و بس ……………………

با فرارسیدن شب ،هنگامی که همه گرد هم آمدیم امیل بدون آنکه دری گشوده باشد ناگهان در بین ما ظاهر شد. او گفت : شما همین الان شاهد ظاهر شدن من در این اتاق بودید . آن هم به نحوی که بنظر شما سحرآمیز و جادویی است . در این کار هیچ چیز جادویی وجود ندارد . میل دارم تجربه ای را باشما سهیم شوم که مطمئنا به آن اعتقاد پیدا خواهید کرد . زیرا این امکان به شما داده می شود که آن را از نزدیک و به عین ، مشاهده کنید .

این یک لیوان آب است که یکی از شما بتازگی از سرچشمه آورده اید . در وسط آب ، یک ذره کریستال یخ تشکیل شده است . حال ببینید که این ذره چگونه با چسبیدن به کریستال های دیگر ، بزرگ می شود .    اکنون تمام آب این لیوان یخ زد .

چه اتفاقی روی داده است ؟ من در عالم هستی ، مولکولهای مرکزی آب  را آنقدر نگه داشتم تا آن که جامد شدند . به گونه ای واضح تر ، من ارتعاشات آنها را آنقدر پایین آوردم تا از آنها یخ ساختم و تمام ذرات اطراف ، سفت و جامد شدند ، به طوریکه قطعه ای یخ را تشکیل دادند .

یک چنین اصلی ، برای لیوانی پر از آب ، یا وانی پر از آب ، یا برکه ای پر از آب ، یا دریاچه ای پر از آب یا دریایی پر از آب و بالاخره برای توده های عظیم آب در کره زمین قابل اجرا است . اما چه اتفاقی خواهد افتاد ؟       همه چیز یخ خواهد بست ، نه؟ اما برای چه نتیجه ای ؟ بنا به چه قانون و نظامی ؟ برای به اجرا نهادن کدام قانون بی نقص ؟ برای چه هدفی ؟

برای هیچ هدفی ، زیرا هیچ خیر و صلاحی از این کار عاید نخواهد شد . چنانچه من به این کار ادامه داده بودم ، چه اتفاقی می افتاد ؟ یک واکنش روی می داد . روی چه کسی ؟ روی شخص خودم . من از این قانون اطلاع دارم ، چیزی را که بیان کردم  به همان درستی که آن را بیان کرده ام ، بسراغم برخواهد گشت . بنابر این باید چیز های خوب بیان کنم به این شیوه است که تمام چیزهای خوب به سراغم خواهد امد ………….

ظاهر شدن من هم امشب در این اتاق به همین شیوه ، توضیح داده می شود . در آن اتاق کوچکی که شما مرا ترک کرده بودید ، من ارتعاشات بدنم را آنقدر افزایش دادم تا انکه بدنم به عالم هستی بازگشت . من آن را در آنجا محفوظ نگه داشتم . ما می گوییم کالبدمان را به عالم هستی باز می گردانیم. جایی که تمام ماده ها در آن وجود دارند. سپس با وساطت روح الهی که در وجودم هست ، من کالبد جسمانی ام را در اندیشه ام حفظ کردم تا آن که سر انجام ارتعاشات آن را تنزل دادم و به کالبدم اجازه دادم که در این اتاق ، جایی که شما بتوانید به عین مشاهده کنید ، دوباره شکل دقیق خود را بدست آورد .

کجای این کار مرموز است ؟ آیا من از قدرتی استفاده نمی کنم که از سوی پروردگار عالم هستی و از طریق عیسی مسیح به من ارزانی شده است ؟ آیا این روح خدایی ، همان من ، یا شما یا تمام بشریت نیستیم ؟ پس این کار چطور می تواند مرموز باشد ؟

به یاد دانه خردل و ایمانی که نشانگر ان است بیفتید . ( اشاره به یکی از تعالیم عیسی مسیح دارد ، چنانچه ایمان انسان به قدر دانه ظریف و بسیار کوچک خردل باشد، کافی است تا انواع معجزات  شگفت انگیز به وقوع پیوندد.) …………………….

روح خدایی ، همان ضمیر نا خودآگاه ما است . سپس لازم است آن دانه ظریف خردل را به نوک آن جا که بالاترین نقطه مرتفع در وجودمان است ببرید . یعنی درست در بالای سر و آن را همانجا نگه دارید و به روح مقدس اجازه دهید فرود اید . در این لحظه است که فرمان الهی صادر خواهد شد : تو باید پروردگارت را با تمام قلبت ، با تمام وجودت ، با تمام نیرویت و با تمام ذهنت دوست بداری ……………

بیماری بیش از هر چیز به معنای فقدان سلامتی است در زبان هندی سانتی ( که فکر کنم همان شانتی باشد )چیزی نیست مگر صلح آرام  و شادی بخش ذهن ، که از طریق فکر و اندیشه در کالبد جسمانی منعکس می گردد . آدمی معمولا به این جهت دوران پژمردگی و پیری را تحمل می کند که از وضعیت پاتولوژیک ذهن و خیال و کالبد جسمانی اش اطلاع درستی ندارد.

داشتن رفتار ذهنی مناسب و شایسته کمک می کند تا آدمی از انواع تصادفات اجتناب کند . انسان قادر است توانایی بدن را محفوظ نگاه داشته و مصونیت طبیعی از انواع امرض را بدست اورد و از تمامی بیماریها ی مسری رهایی یابد .

فراموش نکنید که جوانی همان دانه عشق است که بوسیله خداوند در شکل الهی ادمی کاشته شده است . در حقیقت جوانی الوهیت انسان فانی است . جوانی همان زندگی معنوی و روحانی است . تنها چیز عالی ، همیشه زنده ، همیشه دوست داشتنی و عاشق و همیشه ابدی .

پیری ضد معنویت و ضد روحانیت است . پیری زشت و مرگبار و غیر واقعی است . تفکرات ناشی از درد ، ترس و غم و اندوه باعث ایجاد نوعی زشتی می گردند که ما نام آن را پیری گذاشته ایم . افکار شاد، افکارعاشقانه ، افکار آرمانگونه و مطلوب باعث ایجاد زیبایی یا همان جوانی می گردند . سن و عمر آدمی هیچ چیز نیست مگر صدفی که الماس حقیقت که همان جواهر جوانی است ، در آن قرار دارد .

سعی کنید با تمرین و کوشش ، ذهنی کودکانه برای خود بدست آورید . سعی کنید کودکی الهی را در وجودتان مجسم کنید . پیش از خوابیدن ، با حضور ذهن کامل بپذیرید که از کالبدی سراسر آکنده از رضایت و شادی معنوی و روحانی که همیشه جوان و زیباست ، برخوردارید . به هوش و ذکاوتتان بیندیشید ، به چشمانتان ، به بینی تان ، به دهانتان ، به پوستتان ، و بالاخره به کالبد جسمانی کودک الاهی بیندیشید. تمامی این چیزها در وجود شما است ! بگونه ای روحانی و کامل از همین حالا ، از همین امشب .

تمامی چیزهایی را که گفتم مجددا برخود تاکید کنید و پیش از آنکه در آرامش به خواب بروید ، اندکی روی این نکات تعمق کنید و به اندیشه فرو بروید. در هنگام صبح ، به محض بیدار شدن از خواب به خود با صدای بلند بگویید : خب … عزیزم ، در وجود تو کیمیاگری الهی وجود دارد .

پس از مدتی ، و با تکرار این جملات تاکید بخش ، تغییرات و تحولاتی شبانه روی خواهد داد . ذهن شکوفا خواهد شد و از درون ، کالبد روحانی را در خود خواهد گرفت و معبد روح را اشغال خواهد کرد . کیمیاگر درون باعث سقوط سلولهای از کار افتاده شده است و ………………………………………….

تمامی این گفته ها ، از تعالیمی که «سیداها  » به شاگردانشان می آموزند، اقتباس شده است . نظریه و فلسفه آنها ، از هر نظریه ای کهنسالتر و از قدمتی دیرینه برخوردار است . سیداها در آن دوران ، به این سو و آنسو می رفتند و با سخنرانیهایی که ایراد می کردند ، بهترین شیوه زیستن را به انسانها تعلیم می دادند .

دولتهای گوناگونی که بر اساس طبقه بندی های مختلف پدید آمدند ، از این فلسفه زاده شدند . اما رؤسای آنها ، بزودی از خاطر بردند که خداوند از طریق آنا با مردم عادی وارد صحبت می شد .

آنها به این باور اعتقاد یافتند که خودشان ، خالق آن همه شاهکار های زیبا بودند……. و باعث شدند تا جنبه روحانی و معنوی را از یاد رفته و فراموش کنند که همه چیز از یک منشاء  واحد و یگانه سرچشمه می گیرد . منشایی که » خدا » نامیده می شود .

این رؤسا ، به شیوه ای شخصی و مادی گرا ، اظهار وجود کردند . تعبیرات و عقاید شخصی این رؤسا ،باعث پدید آمدن اختلاف و تنوعاتی در افکار و اندیشه ها شد .

برای ما » برج بابل » به معنای پدید آمدن این دوران است .

در طی اعصار ، » سیداها » از شیوه صحیح پیروی کردند ، شیوه ای که خداوند عالم با کمک آن با موجودات بشری وارد ارتباط می شد و با تمام مخلوقاتش  به صحبت و راز و نیاز می پرداخت . سیداها  هرگز از یاد نبردند که این پروردگار عالم است که همه چیز است و در همه چیز وجود دارد ، در همه چیز تجلی می کند و از آنجا که آنها هرگز از مسیر مستقیم این فلسفه منحرف نشدند، موفق به محفوظ نگاه داشتن پایه های اساسی «حقیقت مطلق» شدند ……………………………………………………

» امیل » به سخنانش ادامه داد :

هنگامی که عیسی از فیلیپ در شهر جلیلیه سؤال کرد : از کی نان خواهیم خرید ؟ برای آزمایش کردن فلیپ بوده است . عیسی به خوبی می دانست که خریدن آن همه نانی که جمعیت بی شمار مردم به آن نیاز داشتند ، امری بیهوده است و اساسا بدست آوردن آن مقدار زیاد نان در بازارهای شهر کاری غیر ممکن است . او از این موقعیت استفاده کرد تا به یارانش از قدرت نان آماده شده و پخت شده به کمک نیروی ذهن و اندیشه صحبت کند . انسانها همیشه از همان آفکار و فرایافتهای مادی گرایانه ای که فلیپ به آن دچار بود ، برخوردارند! او نیز درست مانند بشری امروزی محاسباتی مانند زیر انجام می داد که :

من این مقدار نان دارم ، این مقدار آذوقه دارم و این مقدار پول در دسترس دارم .

عیسی فهمیده بود که با زندگی کردن در معرفت » روح خدایی» ، هیچ بشری با هیچ نوع محدودیتی روبرو نخواهد شد . او نگاهش را به سمت پروردگاری چرخاند که سرچشمه منشاء و خالق هر چیزی در عالم است و از او تشکر کرد که تا بدان حد مهربان است که قدرت و عنصر و ماده لازم برای رسیدگی به تمامی نیازهای انسانها را در اختیار  و دسترسشان قرار داده است . او به این ترتیب ، قرص نان را به دو نیم کرد و آن را میان یارانش تقسیم کرد . هنگامی که تمامی حاضران در ان مکان ، کاملا سیر شدند، هنوز دوارده سبد پر از نان دست نخورده باقی مانده بود . عیسی هرگز روی غذاهای اضافی همسایه اش حساب نمیکرد تا با آن خود و یا دیگران را سیر کند. او به انسانها آموخت که آذوقه ها و خوراکیها ی روزانه ی ما در دسترس ماده یا عنصر الهی است. جایی که از هر چیزی به وفور یافت می شود .

کافی است که ما انسانها ، برای خلق کردن و آفریدن هر چیز ، از این شیوه الهی کمک گرفته و آن را بگونه ای مملوس در آوریم و آشکار سازیم .

امیل ادامه داد : در این امر ، هیچ ترفند یا پدیده ای هیپنوتیکی وجود ندارد. هیچ یک از شما چنین احساسی  را ندارد که انگار هیپنوتیزم شده است. اما در وجود یک یک شما ، نوعی تلقین و اتو – هیپنوتیزم اجباری و اعتقادات و جود دارد ، مبنی بر این که هیچ موجودی قادر به انجام دادن کارهای بی نقص و کامل پروردگار عالم نیست و این که هیچ موجودی قادر به ایجاد فضای لازم و یا ظاهر ساختن اشیاء مورد نیاز نیست .

آیا احتیاج ، همان نیاز به خلق کردن نیست ؟

به جای آنکه شکوفا شوید و بنا به خواست و اراده الهی ، هر انچه را که لازم است خلق کنید ، شما در لاک خود فرو می روید و به خود می گویید : » نمی توانم ! » اینکار از طریق تلقین به نفس تحکم می یابد و سرانجام شما به این پندار غلط می رسید که به راستی ماهیتی جدا از خداوند هستید . در آن هنگام است که از راه و مسیر کاملتان منحرف می شوید و از هدف اصلی که بخاطر آن آفریده شده اید ، دور و محروم می مانید . شما با این کار ، اجازه نمی دهید که پروردگار متعال از طریق شما ، و آنطور که می خواهد ، خود را بیان کند .

مگر عیسی که خود نیز استادی بلند پایه بشمار می رفت نگفته است ، » کارهایی که من انجام می دهم ، شما نیز می توانید انجام دهید و حتی بهتر از من ؟ »

بشر در قلمرو اصلیش ، مخلوق خداوند است . ماموریت اصلی عیسی در روی زمین این بود که نشان دهد انسان در این قلمرو ، قادر است مانند خدایش ، به همان اندازه و با همان شایستگی و هماهنگی ، هر انچه را که می خواهد بصورت کامل بیافریند . هنگامی که عیسی به آن مرد نابینا دستور داد از جایش برخیزد و چشمانش را در برکه سیلوئه شستشو دهد ،آیا به این دلیل نبود که چشمهای مردم را به روی این حقیقت که فرستاده خدا است باز کند و به آنان بفهماند که آنها هم قادر ند مانند خداوند بیافرینند ؟

عسی مایل بود که هر یک از ما ، از طریق آشنایی با روح خدایی که در وجودمان و همین طور هم در وجود دیگران است ، دست به همین کرامات بزنیم . ………………….

وظیفه اصلی ما این است که کارهای کامل خداوند را انجام دهیم و آگاهی معنوی مان را تا به حد آگاهی روح خدایی افزایش و ارتقاء دهیم . آیا این همان نبود که عیسی سعی داشت به یارانش بیاموزد ؟

برادران عزیر ، چرا متوجه نیستید که در آغاز ، کلام بود و بس و این که کلام نزد خداوند بود و این کلام همان پروردگار بود ؟ در آن دوران ، تمامی ماهیتهایی که بعدا شکل گرفتند ، هنوز در شکل متجلی نشده و بگونه ای نا ملموس در همان عنصر یا ماده الهی وجود داشتتند. برخی از مفسران براین عقیده اند که این ماهیتها در تشویش و پراکندگی بی نظم ازلی حضور داشتند . این لغت ، از لحاظ معنی اولیه و اصلیش یعنی » واقعیت» زیرا ماده روحانی همان واقعیت است . ما انسانها این واژه را به غلط تعبیر و تفسیر کرده ایم و معنی اضطراب ، به هم ریختگی ، بی نظمی و جنگ عناصر و عوامل را به آن داده ایم .

واقعیت این است که این واژه از معنای روحانی ژرفی برای واقعیت برخوردار است . واقعیتی که به انتظار تلفظ کلام دقیق و خلاق است تا به موجودات اجازه دهد به اشکال ملموس و قابل رؤیتی تبدیل شوند.

هنگامی که خداوند خواست عالم آفرینش را خلق کند و این کار را با ماده الهی انجام دهد ، آرام و متفکر و اندیشمند بود . بگونه ای واضح تر ، الهامی رؤیت گونه از جهانی ایده آل و مطلوب را در خود ایجاد کرد . در طول این مدت , عنصر و ماده اصلی برای خلق عالم را در اندیشه الهی اش محفوظ نکه داشت تا ارتعاشات آن را به اندازه لازم پایین آورده وسپس در آن زمان ، کلام را تلفظ کرد و عالم هستی شکل گرفت و موجودیت پیدا کرد . خداوند عالمی ذهنی ایجاد کرده بود که عنصر و ماده اولیه خدایی می توانست در آن سرازیر گردد و به این ترتیب ، عالم بر طبق شکلی خلق شد و بر طبق همان قالب کامل و همان مدل و فرمی که خداوند روی ان اندیشیده بود ، ساخته شد .

اما خداوند مي توانست انديشه عالم را تا روز ستاخيز محفوظ نگه دارد . خداوند مي توانست خواهان اين باشدكه عالم به گونه اي نامحدود و پايان ناپذير، شكل گرفته و قابل رويت گردد. چنانچه اگر كلام را در فضاي اثيري بي شكلي تلفظ كرده بود ،هيچ چيزي خلق نمي شد و يا به شكل قابل رؤيت و ملموس در نمي آمد. براي ايجاد نتايج مرئي و قابل رؤيت و يا ايجاد اشكال منظم ، لازم است كلام دقيق با تحكم و با عزم راسخ تلفظ شود ( حتي اگر خالق ، قادر و مطلق و لايتناهي باشد.) بايد بگويد: » نور ! موجود باش !» بنابراين لازم است كه ما اين گام مهم را برداريد.

خداوند متعال، دنياي ايده ال و مطلوب و كامل را با دقيق ترين جزئيات در انديشه  و الهي خود نگه مي دارد . لازم است كه اين عالم ، به شكل آسماني كه سراي كاملي براي تمامي مخلوقات و آفريده هايش است  در آمده و طوري باشد كه بندگان خدا در كمال آرامش و هماهنگي و صلح به زندگي در آن مشغول شوند. اين است عالم كاملي كه خداوند در آغاز خلقت ديده و شتاب داشت هرچه سريعتر آن را بوسيله      انديشه اش تحقق بخشد. اين امر چه حالا ، و چه هميشه بوده و هست . تحقق يافتن مؤثر اين خواسته الهي ، فقط به قبول و پذيرش ما بستگي دارد . كافي است ، بدانيم كه همه ما به هم وابسته متحد هستيم و تنها يك انسان بيش نيستيم . ما همه از اعضاي بدن خداوند هستيم . درست به همانگونه كه يكي از اعضاي تن ما ، قسمتي از كالبد جسماني ما محسوب مي شود. كافي است اين را بدانيم و در قلمرو الهي باقي بمانيم . و به عنوان اعضاي اين قلمرو كه در آسمانها است و اكنون اين جا ، در زمين است، درخواهيم آمد .

براي آنكه آسمان شكل بگيرد و ظاهرشود ، بايد بدانيد كه هيچ چيز مادي در خود جاي نمي دهد. در آنجا ، همه چيز روحاني است .

« ( طبقه بندي جهان :1- فيزيك 2- اثير 3 – علٌي 4- ذهني 5– اتري 6- روحاني 7- مقام الوهيت ) «

آسمان ،نوعي حالت آگاهي و ادراك كامل است.دنيايي كامل در روي زمين ، حالا و در همين جا . كافي است كه ما آن را آنطور كه هست بپذيريم .اين آسمان اكنون در اطراف من است و منتظر است تا من چشم سوم يا ديده درونم را بگشايم تا با كمك آن ، بدنم به نور مبدل گردد. اين نور نه از ماه سرچشمه مي گيرد و نه از خورشيد ، بلكه از سوي خالق عالم هستي است و خداوند در همه جا هست و در ژرفترين نقطه  وجودمنيز حضور دارد . هيچ چيز مادي نيست . همه چيز روحاني است…….. براي تحقق بخشيدن به اين دنياي عالي كه از سوي خداوند به ما ارزاني شده است واكنون در همين جا ، در اطراف ما است، كافي است آن را با انديشه مان ، بشناسيم .

خداوند به همين شيوه ، همه چيز را خلق كرد . قبل از هر چيز آرام و انديشمند باقي ماند و سپس نور را ديد و خطاب به آن كرد و گفت : » نور ! موجود باشد! » و نور بوجود آمد .

خداوند به همان شيوه ادامه داد و فرمود : » آسمان ، موجود باشد ! » و بر طبق اراده الهي ، فلك نيز موجوديت يافت و به اين ترتيب ، هر شكل يا ايده آل مطلوبي را در انديشه اش محفوظ نگاه داشت و فقط كلام را تلفظ كرد و آن فكر يا آرمان ، ظاهر شد و شكل گرفت .

انسان نيز قادر به انجام مانند همين كارها مي باشد . خداوند فرموده است :

» انسان را بر طبق تصوير خود و به شكل خود خلق مي كنيم . به او قدرت تسلط بر هر چيز را عطا خواهيم كرد.»

خداوند متعال ، كه رحيم و رحمان مطلق است ، تمامي چيزهاي خوب را آفريد و در آخرين وهله ، انسان را آفريد . بزرگترين و والا مقام ترين مخلوق در ميان مخلوقاتش ، با قدرتي عظيم و تسلطي كامل بر روي مخلوقات ديگر . در آن زمان ، بشر هيچ چيز مگر خير و خوبي  را نمي ديدو همه چيز به خوبي پيش مي رفت تا آنكه خود را از پروردگار ش جدا ساخت و نوعي دوگانگي با خالقش مشاهده كرد.

سپس بشر ، از طريق ذهن و انديشه اش ، دو گانگي را ايجاد كرد . از يك سو خير و خوبي و از سوي ديگر ، مخالف خير و خوبي .  زيرا چنانچه دوگانگي باشد ، بايستي دو متضاد وجود داشته باشد : خير و شر ، كه به اين ترتيب از قابليت كامل بشر براي خلق كردن هر آنچه كه در ذهن و انديشه ، تصور مي كند پديد     مي آيد.

چنانچه بشر  شر را نديده بود ، شر هرگز قدرت پيدا نمي كرد و هرگز بيان نمي شد . در آنصورت تنها خير بود و بس و ما انسانها به همان اندازه اي كامل بوديم كه خداوند ما را تا به امروز ، مي بيند . در آن صورت آسمان باز هم روي زمين قرار داشت ، آنطور كه خدا آن را مي ديد و آنطور كه ما قاعدتا بايد آن را ببينيم تا برايمان ظاهر شود .

عيسي كاملا حق داشت بگويد كه از آسمانها آمده است زيرا ما همه  از آسمانها آمده ايم . از همان عنصر و ماده عظيم الشان الهي انديشه .

از آنجا كه بشر به تصوير خدا خلق شده است ، از قدرت خلق كردن نيز برخوردار مي باشد . قدرتي كه درست مانند قدرت الهي است و خداوند منتظر و مشتاق است كه بشر به اندازه او ، از اين قدرتش كمال استفاده را بكند و به همان شيوه عمل نمايد . نخست بايد نياز را دانست ، سپس خيرو خوبي را در ذهن انديشه كرد كه همان آرزوي مطلوب براي پر كردن قالب  موجود در آگاهي و التفات بشري است . سپس بايد اين قالب را از ماده الهي انديشه پر كرد. و در آخر بايد كلام را تلفظ كرد و گفت كه آن قالب پر شده است. آن وقت قالب پر مي شود و همه چيز به خير و خوبي است. ………………..

ما هنگامي به رشد كامل خواهيم رسيد كه متوجه شويم به راستي فرزندان خدا هستيم .

بله اقرار ميكنم كه در آغاز ، اين كار مستلزم ايماني عظيم است . بايستي ايمانتان را به تدريج و ذره به ذره افزايش دهيد و آن را مانند درس موسيقي يا رياضي ، با تمرين فراوان انجام دهيد تا به مرحله دانش و آگاهي برسيد . در آن زمان ، انسان آزاد مي شود . بگونه اي خارق العاده و بسيار عالي . هيچ نمونه اي بهتر از نمونه زندگي اولياء خدا نيست . عيسي به آن درجه از آگاهي رسيده بود كه خود را كاملا و تماما به شناختي كه از خداوند عالم داشت تسليم كرده و به اين اگاهي توكل داشت . به اين ترتيب او موفق به انجام دادن كارهاي قدرتمند و معجزات عظيمش شد . او نه به قدرت عزم و اراده اش و نه به تمركز شديد افكار و انديشه هايش تكيه ميكرد .بلكه فقط و فقط به خواست الهي توكل دات و بس:

» خدا وندا ! اراده ات مقدر باشد – خداوندا ! اراده من اراده توست . »

عيسي  هيشه مايل بود بر طبق اراده الهي عمل كند و همان كاري را كند كه خداوند دوست داشت وي انجام دهد

……………………….

جنبه ديگري از بت پرستي كه اخيرا ايجاد شده است شامل اين مي شود كه از شخصي كه سرگرم بيان توصيف آرمان و يا آرزوي باطني ما است ، بت بسازيم. حال آنكه انسان فقط لازم است رؤا و الهام بيان شده را دوست داشته و آن را گرامي بدارد و كاري به شخص بيان كننده اش نداشته باشد .

هنگامي كه عيسي مشاهده كرد مردم كم كم به جاي دوست داشتن و مطلوب شمردن فكر و نظريه او  ، شروع به پرستش خود او كرده اند ، از كنار آنها رفت . مردم قصد داشتند  پادشاهي از او بسازند و فقط يك نكته را مي ديدند : اين كه عيسي قادر بود به تمامي خواسته ها و نيازها ي مادي آنان پاسخ دهد .

هيچ كس حاضر نبود بپذيرد كه خود نيز قادر به برآوردن يك يك خواسته هاي باطني اش مي باشد .

عيسي فرمود : لازم است كه اكنون از اينجا بروم زيرا اگر نروم ، خداوند تسكين دهنده به سراغ شما نخواهد آمد. به گونه اي واضحتر ، تا زماني كه انسان توجهش را روي شخص عيسي متمركز كند ، هرگز قادر به قبول اين واقعيت كه خود نيز داراي همان مقدار قدرت است ، نخواهد شد . لازم است انسان حتما به باطن خويش ، نظر بيافكند . چنانچه انسان به ديگري تكيه كند ، بجاي تحقق بخشيدن به آرمان و الهام دروني خود ، بتي از شخص ديگر ساخته است ……………………………

شعار (E Pwribus Unom ) ( همه در يكي خلاصه مي شويم ) كه در طول روزهاي حساس و رقت آ ور مراحل بعدي تكامل سرزمين امريكا برگزيده شد ، شعاري است كه بيشتر از ماهيتي تصويري برخوردار است و مستقيما از انديشه الهي سرچشمه گرفته است . اين شعار مسلما از انديشه مادي و دنيوي امريكاييها نشات نگرفته بود . سپس جمله پر معنا و شعار گونه ( In God We Trust) ( به خدا توكل داريم )  نشان دهنده اطمينان و ايماني بسيار پر شور است و از ايمان به خدا كه خالق همه چيز است داد سخن دارد . ( هر دو اين شعارها روي دو طرف اسكناس يك دلاري امريكا چاپ مي شوند ) سر انجام ، به عنوان علامت مشخصه ، عقاب برگزيده شده است . حيواني نر و ماده كه در وحدت كامل است . اين نشانگر معنويت و روحانيت عميق اين مردان بوده است .( منظور از مردان : جرج واشنگتن ، تاماس جفرسون ،    جان آدامز و تعدادي ديگر است كه همه ستاره شناسان زبده و ماهر بودند .) و از قابليت و ظرفيت سازندگي انان به شيوه اي بهتر و كاملتر و از انچه تصور مي كردند حكايت مي كند . جاي هيچ ترديد نيست كه انها، بوسيله نيروي محركه خلاق ذات الهي و انديشه الهي مورد هدايت و راهنمايي قرار گرفته بودند………..

متاسفانه كشور شما ( امريكا) بدليل عدم درك اهميت روحاني شخصي اش ، مرتكب اشتباهات و خطاهاي بسيار زيادي در طول تاريخ شده است . اين سرزمين ، بگونه اي است كه اكثريت ساكنان آن هنوز هم غرق در مفهوم ماترياليسم يا مادي گرايي هستند . من بخوبي ملتفتم كه ارواح طاهر و بلند پايه ي سرنوشت اين كشور را هدايت كرده اند ، اما به همان اندازه مي دانم كه تا چه حد مقدار اين ارواح مطهر ، در نظر ديگران ، و در زماني كه در قيد حيات بوده اند ، از ارزش و اعتبار كمي برخوردار بوده است . تاكنون ، مسير شما سخت و ناهموار و دشوار بوده است زيرا هموطنان شما هيچ چيز مگر افكار و فرا يافتهايي محدود و پايانپذير در ذهن ندارند و هميشه براي پيشبرد اهدافان از هيچ چيز مگر افكاري مادي گرايانه پيروي و تبعيت نكرده اند ……..

اما چنانچه معنا و مفهوم عمیق و روحانی پیام اجداد پایه گذارشان را درک کرده و به مرحله اجرا نهاده بودند ، چه کارهای بزرگی که نمی توانستند انجام دهند …. ! به گونه ای ساده تر ، چنانچه نماد و مظهر » روح خدایی » در جلوی ناوگان دولتی شما قرار داده می شد ، چه معجزات و شگفتیهای باور نکردنی که بر مردم این سرزمین آشکار نمی شد …. ! به ویژه اگر هر انسانی می توانست مانند عیسی ، این نکته را دریابد که    «روح خدایی » حقیقتا در وجود تک تک ما است و همه ، جزء یکی نیستند. چنین روز پر افتخاری بطور حتم فرا خواهد رسید ، به شرط آنکه معنای روحانی و عمیق شعار (E Pwribus Unom ) بر همه اشکار شود :    «یکی برای همه . همه برای یکی» این یکی از بزرگترین قوانین خدایی بشمار می رود . این قانون است که باید توسط همگان بیان شود .

برادران عزیز ، لازم به ظهور پیامبری دیگر نیست تا به این حقایق واقف شوید . بیایید و به ملت اسپانیا در دوره ای که کریستوف کلمب خود را برای سفر اکتشافی اش آماده می کرد ، نظر بیفکنید و ملاحظه بفرمایید که به چه صورت درآمد. بزودی این کشور با کودکش وارد جنگ خواهد شد و شما متوجه ضعف و ناتوانی آن خواهید شد . این کشور بسختی قادر به انجام کاری خواهد بود و گامهای نامطمئنش قادر نخواهد بود اورا به انجام مبارزه و نبردی مثبت وادار کند و یا این سرزمین را از موقعیتی نادرست بیرون اورد …………………

درست همانگونه که گامهای مردد و نامطمئن یک انسان خبر از کهولت و پیری  او می دهد . مردی که قدرت روحانی خود را محفوظ نگاه داشته و آن را پرورش دهد ، می تواند نرمش و فعالیت خود را تا پانصد سالگی ، پنجهزار سالگی و یا ده هزار سالگی و حتی تا ابد حفظ کند و درست مانند شور و حال دوران نوجوانی اش باقی بماند .

ما در آرزوی نور سفید و اصیل عصر کریستال هستیم . ( شاید منظورش 2012 باشد )از حالا قادریم سپیده دم آن را کم کم مشاهده کنیم .بزودی عالم هستی شکوه و درخشش تابنده ان را مشاهده خواهد کرد . دیگر هیچ گونه ظلمت و تاریکی و یا محدودیتی وجود نخواهد داشت ،بلکه پیشرفتی ابدی اجرا خواهدشد بطوری که همه چیز ، مجددا به سینه عنصر و ماده الهی رجعت خواهد کرد .

بایستی به پیش رفت یا عقب نشینی کرد . هیچ راهی برای حد وسط و یا توقف و ایست وجود ندارد . هنگامی که ملت شما از ماموریت واقعی خود اگاه شود ، دستش را بسمت ذهن الهی دراز خواهد کرد و بنابر میل الهی عمل خواهد کرد و اجازه خواهد داد که ذهن از درون ، رشد کند …….

بدون تردید نیروی توانای منقار و پنجه های قدرتمند عقاب نمادین شما لازم بوده است تا یگپارچگی در سرزمینتان پایدار بماند ، بویژه در طول رشد اولیه اش ، اما بزودی نور واقعی ایمان و معرفت از راه خواهدرسید . سپس همه خواهند فهمید که کبوتر صلح قدرتمندتر از عقاب جنگجو است و کبوتر از چیزی که عقاب از آن محافظت کرده بود، حمایت خواهد کرد . لطفا به کلماتی که روی سکه های پو ل کشورتان حک شده است و شما به تمامی کانالهای تجاری جهانی ارسال میکنید ، کمی بیندیشید  ( In God We Trust) » ما به خدا توکل می کنیم » سپس به شعار «همه برای یکی » بیندیشید . این شعار روحانی است که در هنگام جایگزین شدن عقاب بوسیله کبوتر ایجاد خواهد شد .

هر گونه بهره برداری از این مطلب با ذکر منبع با آدرس www.ufolove.wordpress.com آزاد میباشد.

پ . ن : با تشكر فراوان از دوست خوبم سعيد عزيز بابت ارسال اين مطلب.بيصبرانه منتظر ادامه اين كتاب هستيم.

************************************************************

سهيل عزيز لطف كردند لينك دانلود پي دي اف اين كتاب را برايمان فرستادند. البته از دوست خوبم سعيد جان ميخواهم كه باز هم مطالب مربوط به اين كتاب را برايمان بفرستد.

دانلود کتاب

معبد سکوت

http://download368.mediafire.com/oc2dwhpf5zvg/4rn8hzr2rj3dxrt/Mabad+e+Sokout.pdf

باتشکر فراوان از خانم فریده مهدوی دامغانی برای ترجمه زیبایشان

برج بابل

دوستان عزیز در اين مطلب  در خصوص احتمالات موجود از  برج بابل آورده شده است.از دوستان مطلع در این زمینه درخواست می کنم چنانچه مطالب مشابه در سایتهاي ديگر مشاهده نموده اند نقل قول آنرا به منظور بالابردن سطح کیفی ارائه نمایند. البته اين مطلب خود از سطح كيفي بالايي برخوردار است و حاصل تحقيقات و ترجمه مستقيم نويسنده از منايع معتبر است.

و خدایان(الهه ها) در میان آدمیان تفرقه افکندند..!

برج بابل

.

===================================================

حادثه ای که در پای برج بابل رخ داد در کتب زیادی  نقل شده است مانند عهد عتیق و قرآن کریم, اما  باعث کنجکاوی نبوده است که چرا و به چه دلیل باید چنین اتفاقی بیفتد؟!  محققان و تاریخ شناسان بسیاری با استناد به این داستان ریشه همه زبانها را یکی می دانند ولی هرگز نپرسیده اند که اصلا

چرا خدا باید از بشر و اتحاد او بترسد و زبان او را مغشوش کند ؟

و از آن مهمتر چگونه و با چه وسیله ای زبان نوع بشر را تغییر داده است؟

آیا منظور از تغییر زبان آدمیان صرفا تغییر دستور زبان و معنی لغات آنها در عرض چند ثانیه است ؟

یا منظور ایجاد جدایی, تفرقه و نفرت در میان آدمیان برای جلوگیری از اتحاد و همبستگی آنهاست؟

آیا ساختن برج بلندی که به آسمان و مقر فرماندهی او برسد آنقدر خطرناک بوده که او نخواسته کوچکترین ریسکی بکند و بشر را به حال خود بگذارد تا به آسمانها دست پیدا کند؟

سوال دیگر اینکه آنچه را به نام برج بابل می شناسیم آیا واقعا برجی از خشت و گل بوده است یا وسیله ای برج مانند برای حمل نوع بشر به مسکن خدایان ؟

در این مقاله سعی کرده ام پاسخ این سوالات را از میان کتب ناخوانده پیدا کنم. باشد که این اطلاعات در راهنمایی و شناخت بهتر سیستمهای خدایی (الهی) و دنیوی ما را یاری کند. از آنجا که ترجمه های فارسی از نسخه سفر پیدایش کاملا دستکاری و تبدیل شده بودند از ترجمه مستقیم عبری به انگلیسی به فارسی استفاده شده است. علاقمندان باید هشیار باشند که ترجمه های جدید فارسی همگی دستکاری شده اند.

 

دروازه خدا کجا بود؟

نام » بابیل» از ریشه آکادی « باب- ایلو »  باب به معنی «دروازه» و ایل یا ال به معنی» خدا»  آمده است اما از آنجا که در عبری با لغت «بالبال» به معنی «مختلف» همصدا است در عبری بابل را به معنی » مغشوش کردن» نیز می خوانند.

برخی محققان معتقدند که داستان برج بابل صرفا یک افسانه و داستان برای جذاب کردن اشعار تورات بوده است و ریشه ای در حقیقت ندارد. آنان همچنین معتقدند که وجود یک زبان اولیه برای کل مردم (حداقل تا ده هزار قبل از میلاد) غیر ممکن بوده است.

هرودوت مورخ رومی در مورد ساختمان و دیوارهای شهر بابل توضیح می دهد و سپس می نویسد : «…بر فراز بلندترین برج ,معبد بزرگی جای دارد و داخل معبد تختی با ابعاد غیر عادی قرار دارد با تزئینات فراوان و یک میز طلایی در کنارش…«.

نام این برج » ژوپیتر بلوس » است که به احتمال زیاد اشاره به نام «بل» یا » بعل» خدای مردم  آکاد دارد که با تلفظ رومی توسط هرودوت نوشته شده است. بعل در بابل با نام » مردوک» نیز شناخته شده بوده ( البته به اشتباه چرا که بعل پدر مردوک بوده ولی از روی احترام و ترس فراوان برای مردوک نام بعل را به مردوک تغییر داده بودند) و مردوک در بابل صاحب برج و زیگورات عظیمی به نام اته مه نانکی  Etemenanki  بوده است که بر اثر زلزله های فراوان و رعد و برق آسیب می بیند و برخی محققان باور دارند که ویران شدن این زیگورات بعدها به صورت برج بابل در تاریخ نوشته شده است.

نبوکد نصر در ۵۷۰ قبل ازمیلاد تصمیم به بازسازی این زیگورات می گیرد و در توصیف ویرانه های آن می گوید : « پادشاهی از گذشتگان معبد { هفت نور زمین} را ساخت اما بالای آن را کامل نکرد. از دورانی نا معلوم مردم آن را رها کردند بدون آنکه قادر باشند لغات خود را بیان کنند. از آن زمان زلزله و رعد و برق آجرهای ترک خورده آن را جا به جا کرده بود آجرهای پی شکسته شده بود و کف تالار آن پر از پشته شده بود. مردوک خدای بزرگ به ذهن من آورد که این بنا را تعمیر کنم…».

تئوری جدیدتری معتقد است که برج بابل در واقع همان ویرانه های کنونی زیگورات اریدو بوده است که در جنوب اور در بابل قرار دارد چرا که نام اریدو در اصل » نون-کی»بوده است که بعدها به «بابل» تغییر داده شده است.

 

برج بابل از زبان عهد عتیق

 

یکی از مشهورترین آیات عهد عتیق اشاره به روزگاری دارد که آدمیان با یکدیگر در صلح و صفا بودند و همگی زبان یکدیگر را می فهمیدند.

«۱ و همه ء زمین به یک زبان سخن می گفتند و یک صدا بودند. ۲ وقتی که از مشرق سفر می کردند دره ای در سرزمین شنعار یافته و در آن مستقر شدند.

طبق  تورات ناگهان و بدون هیچ دلیل قانع کننده ای انسانها جمع می شوند و تصمیم می گیرند برجی بسازند تا توسط آن به آسمان برسند. تورات دلیل ساخت این برج را اتحاد و همبستگی نوع بشر ذکر می کند ولی در مورد دلایل دیگر سکوت می کند.

۳ و آنها به یکدیگر گفتند «بیایید آجر بسازیم و کاملا بپزیم». پس آجرها به عنوان سنگ  و گل رس برای ملات استفاده شدند.

۴  و آنها گفتند » بیایید برای خودمان شهری با برجی بلند بسازیم که سرش در آسمانها باشد. و بیایید برای خودمان نامی پیدا کنیم مبادا که بر پهنه زمین پراکنده شویم».

۵ و الوهیم پایین آمد تا شهر و برجی که پسران آدم ساخته بودند  ببیند.

۶ و الوهیم گفت » اوه! آنها یک ملت هستند و یک زبان دارند و برای همین توانسته اند از عهده این کار برآیند. حالا هر نقشه ای که دارند و هر چه را اراده کنند نمی توان متوقف کرد.

۷ ا( الوهیم گفتند) «بیایید با هم به پایین برویم و زبانشان را گیج کنیم تا کسی زبان دیگری را نفهمد».

۸ و الوهیم از آنجا آنها را بر سطح زمین پراکنده ساخت و آنها ساخت شهر را متوقف کردند.

۹ از این رو نام آنجا را » بابل» نهاد چون از آنجا بود که الوهیم زبان سرتاسر زمین را عوض کرد و آنها را در همه جای زمین پراکنده کرد..» { سفر پیدایش باب ۱۱ آیات ۱ تا ۹}

نکته بسیار مهم در ترجمه این است که اسامی خاص باید به حال خود گذارده شوند. مثلا اگر نام شخصیتی در یک کتاب فارسی » امیر « باشد مترجمی که آن را به انگلیسی بر می گرداند حق ندارد نام خاص را به انگلیسی ترجمه کند وبگوید Kingو یا در ترجمه فارسی از قرآن هر جا نام خدا آمده باید در اصل گفته شود اللهچرا که الله نام خاص است و ما حق نداریم معادل فارسی اش را در ترجمه بنویسیم چون در این صورت امانتداری در معنای اصلی نکرده ایم. در خصوص متن عبری تورات نیز مترجمان به دلایل زیادی از جمله سرپوش گذاری روی حقیقت هر جا نام » الوهیم» آمده آن را به » خدا » ترجمه کرده اند و سایر معانی عبری را نادیده گرفته اند! در حالیکه همه ما می دانیم که » الوهیم» در لغت معادل خدا نیست بلکه معادل » خدایان» است و اگر هم نباشد در ترجمه حق تبدیل اسامی خاص وجود ندارد. ولی این کاری است که مترجمان هدفدار و ناصادق می کنند و خواننده را نیز در نا آگاهی کامل باقی می گذارند.

در خصوص معنی و مفهوم » الوهیم» بحثهای زیادی بین مذهبیون و تاریخ شناسان وجود دارد. یهودیان افراطی اصرار می کنند که الوهیم یعنی همان » آدونای» و همان » یهوه» و به معنی خدای یکتاست. در حالیکه محققان بی طرف معتقدند » الوهیم» نامی جمع است و معانی متعددی برای آن پیشنهاد می کنند از جمله «قاضیان» » قضاوت کنندگان» «نگهبانان» «خدایان» و …

لازم به ذکر است که  در برخی آیات, الوهیم که صیغه جمع است با فعل جمع آورده شده مانند : » بیایید با هم به پایین برویم » اما در برخی جاها نیز با فعل مفرد آمده است مثال: «و الوهیم آدم را به صورت خود خلق کرد«.

که این خود جای بحث فراوان دارد و در تحمل این مقاله نیست. ما در اینجا روی معانی الوهیم تمرکز نمی کنیم چرا که الوهیم چه مفرد و چه جمع ,کاری مرتکب شده و آن تفرقه انداختن در زبان و افکار بشر بوده است و این حادثه گویا در مکانی در پایین برج بابل رخ داده است. چرا و چگونگی این کار الوهیم است که مد نظر ما در این مقاله است.

تناقض :

در سفر پیدایش باب ۱۰ به وضوح صحبت از قبایلی است که هر کدام به زبان خاص خود سخن می گویند و طبق تورات این زمان قبل از وقوع حادثه برج بابل است. پس چگونه  است که تورات در جای دیگر ادعا می کند که تا پیش از برج بابل همه زمین یک زبان مشترک داشته اند ؟ به این تناقض در انتهای مقاله خواهیم پرداخت.

Picture 1: The Tower of Babel (Mallet)

Picture 2: The Tower of Babel (Doré)

Picture 3: The Tower of Babel

Picture 4: The Little Tower of Babel (Brueghel)
از زبان قرآن

قرآن اختصاصا و علنا نامی از بابل و ماجرای اختلاط زبانها نمی آورد بلکه ترجیح می دهد در این باره سکوت کند. به جای آن واقعه ای مشابه را در مصر نقل می کند.

در قصص آیه ۳۸ چنین می گوید : «و فرعون باز با بزرگان گفت که من هیچکس را غیر خودم خدای شما نمی دانم. ای هامان! خشتی در آتش پخته و از آن برجی برای من بنا کن تا من از خدای موسی مطلع شوم هر چند او را دروغگو می پندارم«.

و در مومن آیات۳۶-۳۷ می فرماید: « و فرعون گفت ای هامان! برای من کاخی بلند بنا کن تا شاید به درهای آسمان راه یابم. تا راه به آسمانها یافته و بر خدای موسی آگاه شوم..»

البته الله در مورد ایجاد اختلاف بین نوع بشر اشاره ای کوچک می کند که می توان در آیات زیر مشاهده کرد اما ظاهرا ارتباطی با مصر ندارد.

نحل آیه ۹۳ : » و اگر الله می خواست همه شما را یک ملت قرار می داد ولی گمراه می کند هر که را بخواهد و هدایت می کند هر که را بخواهد..».

هود آیه ۱۱۸ : » و اگر مالک و ارباب تو می خواست مردم را یک ملت قرار می داد و لیکن اختلاف تمام نمی شود«.

شوری آیه ۷: » اگر خدا می خواست همه را یک ملت قرار می داد ولیکن هر که را بخواهد به رحمت خود داخل می کند».

شاید بهترین اشاره در یونس آیه ۱۹باشد : » مردم یک ملت بیش نبودند پس مختلف شدند و اگر سخن نخستین خدایت نبود البته بین آنها قضاوت می شد و اختلافشان خاتمه می یافت».

در این آیه خدا می فرماید که با دخالت خودش مردم را دچار اختلاف کرده و قصد هم ندارد که آنرا تمام کند. اما دیگر نمی گوید که مورد اختلاف چیست و چرا باعث اختلاف گشته است و چرا آن را تمام نمی کند. اگرچه شاید بعضی معتقد باشند که منظور از قسمت آخر آیه آن است که خداوند قیامت برپا می کرد تا به قضاوت بنشیند ولیکن رحمت از او پیشی گرفته و مانع برپایی قیامت در آن لحظه گشته است. در همین سخن و تفسیر هم باز اگر دقت شود ایراد ها و معانی متفاوت زیادی وجود دارد که نه تنها آیه را توضیح نمی دهد بلکه باعث سوال بیشتر می شود. ما فعلا با این سوالات جانبی کار نداریم و صرفا به حادثه ای می پردازیم که طی آن بین مردم اختلاف شده و الله نیز در قرآن آن را تایید می کند.

از زبان سایر متون دینی :

در تورات و قرآن صراحتا گفته نمی شود که خدا شخصا حاصل کار و تلاش بشر را نابود می کند تا از پیشرفت او جلوگیری کند اما متون دیگری مانند جوبیلیز ( تواریخ شفاهی) می گویند که خدا تندبادی برای ویران کردن برج بابل می فرستد. طبق کتاب کورنلیوس آلکساندر Cornelius Alexander بخش ۱۰ و کتاب آبیدنوس Abydenus بخش ۵ و ۶ برج بابل توسط تندباد از پا در آمد. طبق کتاب یاقوت الهماوی بخش یک صفحه ۴۴۸ و کتاب لسان العرب جلد ۱۳ صفحه ۷۲ نوع بشر توسط باد عظیمی به دشتهای سرزمینی که بعدها بابل نامیده شد آورده شدند و بعد از آنجا با باد به نقاط دیگر زمین ریخته شدند.

کتاب جوبیلیز : Jubilees

جوبیلیز که از ۲۰۰ سال قبل از میلاد تا ۹۰ میلادی نوشته شده است جزئیات کوچکی را اضافه می کند. { جوبیلیز باب ۱۰ آیات ۲۰ و ۲۱}

« و آنهاشروع به ساختن کردند و در هفته چهارم با آتش آجر پختند و آجرها را به جای سنگ استفاده کردند و ملاتی که آنها را به هم چسبانید از آسفالتی (قیر) بود که از ته دریا می آورند- و از چشمه های آبی که در سرزمین شنعار  است.

و آنها ساختند : چهل و سه روز آن را می ساختند- و پهنای آن ۲۰۳ آجر بود …و ارتفاع آن به پنج هزار و چهارصد و سی و سه ذراع و دو وجب رسید…»

کتاب میدارش Midarsh

میدارش از ادبیات ربانی(یهودی) است و چندین دلیل را برای ساخت برج و هدف سازندگانش نام می برد:

۱- این عمل در قوانین شریعت یهود شورش علیه خدا محسوب می شده است.

۲- سازندگان برج که نامشان در منابع یهودی « نسل موفق » بوده است گفتند :« الوهیم هیچ حقی ندارد که دنیای بالایی را برای خود برگزیند و دنیای زیرین را برای ما بگذارد- پس ما نیز برجی خواهیم ساخت با بتی بر فراز آن شمشیر در دست تا چنان به نظر آید که او قصد جنگ با خدا را دارد «.

۳- ساختن برج نه فقط به منظور مخالفت با خدا بود بلکه به ابراهیم نیز بود. چرا که ابراهیم آنجا بود و از شرکت در ساخت برج خودداری کرد. متون یهودی می نویسند که سازندگان برج سخنان زشت علیه الوهیم می زدند که از تورات حذف شده است و می گفتند هر ۱۶۵۶سال یکبار آسمان می لرزد و آب فراوانی بر زمین می ریزد پس آنها برج را می سازند تا آسمان را نگه دارد و نلرزد تا سیل و طوفان نوح دیگر تکرار نشود.

۴- برخی از آن نسل گناهکاران حتی می خواستند به جنگ خدا در آسمان بروند ( تلمود ). آنها به این عمل وحشیانه خود ترغیب میشدند وقتی که می دیند تیرهایی را که به آسمان می فرستند آغشته به خون به زمین باز میگردند. پس انسانها واقعا باور کردند که می توانند علیه ساکنین آسمانها اعلان جنگ کنند.

۵- بر اساس کتاب جوزفوس Josephus و میدارش این نمرود بود که همعصرانش را راضی به ساختن برج کرد در حایکه سایر منابع ربّانی می گویند نمرود از سازندگان جدا بود.

کتاب مکاشفات باروچ : Apocalypse of Baruch

نوشته شده بین ۱۰۰ و ۲۰۰ میلادی یکی دیگر از منابع تاریخی یهودیان است. در سومین مکاشفه که فقط به زبانهای یونانی و اسلوانی نوشته شده است باروچ ابتدا به مکانی برده می شود که » ارواح سازندگان برج  که سرکشی علیه خدا کرده بودند در آن قرار گرفته اند  و الوهیم ارواح آنها را تبعید کردند» .

و سپس به او جای دیگری را نشان می دهند که عده ای به شکل سگان در آمده اند:

» آنان که مشاوران ساخت برج بودند و به فرمانشان دسته هایی از مردان و زنان عقب و جلو می رفتند تا آجر بسازند – در میان ایشان زنی- که اجازه نداشت از کار دست بکشد حتی در ساعت زایمان و به دنیا آورد درحالیکه آجر می ساخت و فرزندش را در پیشبند خود حمل کرد همچنان که آجر می ساخت.

و الوهیم ظاهر شد بر آنان و زبان ایشان را بدل کرد زمانیکه برج را تا ارتفاع چهار صد و شصت و سه ذرع ساخته بودند. و آنان مته ای برداشته و خواستند که آسمان را سوراخ کنند و گفتند بیایید ببینیم که آسمان از گل است یا آهن یا برنج. وقتی خدا این را دید به آنها اجازه نداد و منحرفشان کرد با نابینایی و اختلاف سخنها و آنان را بازگرداند همچنان که می بینی». { مکاسفات باروچ باب ۳ آیات ۵ تا ۸}

کتاب مورمون

در آثار مورمونی نیز اطلاعاتی در خصوص برج بابل ثبت شده است از جمله در کتاب اثیر که داستان را مانند تورات نقل می کند. بر طبق کتاب فقط گروهی از مردم با نام جاردیان زبانشان عوض نشد و آنها در آمریکای شمالی ساکن شدند. اگرچه قومی با این نام در متون دیگر تایید نشده است.

توجه: آیات کتبی مانند مکاشفات باروچ و جوبیلیز و میدارش  به فارسی موجود نبوده و من برای استفاده در این مقاله صرفا بخشهایی از آنها را ترجمه کرده ام.

در متون سومریان :

سومر پیش از پادشاهی بابل ساخته شده بود. پس چگونه ممکن است داستان برج بابل در اسناد سومری نیز ذکر شده باشد؟

از آنجا که در اسطوره انمرکار و خدای آراتّا Enmerkar and The Lord of Aratta می خوانیم که دو خدای رقیب یعنی انلیل و انکی زبان نوع بشر را بر اثر مجادله های خود بر هم زدند و مغشوش نمودند.

زکریا سیچین در کتاب » سیاره دوازدهم» و » نبردهای خدایان با آدمیان » معتقد است که کلیه داستانهای تورات و سایر کتب دینی برداشته شده از حوادث اولیه تری هستند که در متون و اساطیر سومر ثبت شده بودند. بر همین اساس جریان برج بابل ارتباطی با بابل ندارد بلکه این نام بعدها به آن داده شده است.

زکریا سیچین بر این باور است که لغت «مو» MU که در متن سومری استفاده شده است به معنی برج نبوده بلکه به معنی » شئئ مخروطی با نوک بیضی » که « به سمت بالا می رود»  می باشد. با این حساب سیچین نتیجه می گیرد که اینجا برج کنترل یا پایگاهی برای پرتاب موشک بوده است. در متن آکادی به جای لغت «مو» به لغت » شم-مو» بر میخوریم که باز سیچین معتقد است Shem-Mu نیز به همان معنای سومری آمده است یعنی » آن شئئ که مو است».

تصویری از سکه ای قدیمی که ساختمان جایگاه پرتاب راکت یا سفینه را نشان می دهد.

بنابراین هدف سازندگان برج مشخص می شود. آنان در صدد ساخت»شمو» یا » راکتی» بودند که آدمیان را به آسمانها و جایی که خدایان در آن منزل دارند ببرد. سیچین همچنین می نویسد:

« آدمیان در آن زمان تکنولوژی مورد نیاز برای ساخت چنین پروژه هوا-فضایی را نداشته اند. بنابراین راهنمایی و همکاری یک خدای دانشمند در اینجا ضروری بوده است.»

سیچین می افزاید: «هم تورات و هم متون سومری بر یک چیز متفق القولند و آن این است که ماشینهای پرواز فقط  متعلق به خدایان هستند نه آدمیان…بر اساس همین متون انسان فقط  به اذن و اجازه خدایان است که می تواند به مکانهای آسمانی صعود کند…متون سومری صحبت از چندین انسان می کنند که افتخار صعود به آسمانها به ایشان داده شده. از جمله آداپا ( آدم) نمونه ای از انسان که توسط انکی خلق شده بود«.

به غیر از هنوخ و الیجاه و چند نفر معدود دیگر نفوذ سایر نژاد بشر به آسمانها هرگز مورد موافقت خدایان نبوده است.از این رو باید کار آنها متوقف می شد.

به عقیده سیچین زیگوراتها برجهای کنترل و جایگاه صعود و فرود سفینه های خدایان بوده اند. بر بالای یکی از همین زیگوراتها بود که بشر خواست خودش به جای خدایان سوار بر موشکی شود و به آسمانها دست یابد.

جک بارانگر  Jack Barranger نویسنده و تاریخ شناس دیگری است که با نظریه سیچین در مورد موشک شمو موافق است در کتاب خود « لطمه ای از روزگار پیشین: ریشه ادیان و اثر آن بر روح انسانی » شرح می دهد که  آدمیان آنقدر هوشمند و قدرتمند شده بودند که می خواستند خود را از بند اسارت خدا رها کرده و آسمانها را از انحصار او خارج کنند- پس خدا بر آنها خشم گرفت.

» انسانها بی نهایت هوشمند بودند و تصمیم گرفتند وسیله ای بسازند که با آن خود را از شر سیاره ظالم و زندان مادی رها کنند و در همین زمان بود که بزرگترین لطمه به گذشتگان وارد شد«. او معتقد است پس از وقوع این حادثه خدا تصمیم گرفت از دین به عنوان وسیله ای برای تفرقه بشر استفاده کند و او باور دارد که منظور از مشوش کردن زبان انسانها همانا ایجاد ادیان و باورهای گوناگون و تعصباتی است که منجر به جنگ و نزاع بین آنها گشت و آنها از ساختن موشک باز ماندند و هر یک به دنبال باورهای خود روانه شدند.

{ موضوع خدا – او کیست و چرا چنین کرد در حد این مقاله نیست و نیاز به پیش نیار فسلفی عمیقی از سیستم های خدایی دارد و از حوصله این مقاله مختصر خارج است.}

لینک به کتاب آنلاین جک بارانگر

این در حالی است که نظریه سیچین در مورد ترجمه لغت MU توسط همه سومر شناسان و زبانشناسان مردود اعلام شده است. استناد این دانشمندان به لغتنامه ها و دیکشنری هایی است که خود مردم سومر و آکاد و بابل در زمان گذشته نگاشته اند. این لغتنامه ها هم اکنون موجود است و تمام جزئیات کلامی و گرامری این زبانهای باستانی در آنها حفظ شده است. سومر شناسان معتقدند که ترجمه سیچین از لغت » مو» کاملا یکطرفه و بدون در نظر گرفتن معنای رایج سومری در لغتنامه ها است.

دکتر مایکل. اس. هیسر  Michael S. Heiser متخصص زبانهای سامی و سومر شناس دانشگاه پنسیلوانیا و نویسنده کتاب   The Facade برای مثال معتقد است که لغت » شمو» در لغتنامه های باستانی سومری و آکدی به معنی » آسمانها» آمده است نه به معنی «آنچه که به بالا می رود » بنابراین لغات » شمو» – «سمو» و » سماء» همگی به معنی آسمان هستند و در جای دیگر همین لغت به معنی » نام و شهرت» استفاده شده است. چرا که در این زبانهای باستانی هر لغت معانی متعددی داشته که بسته به ساختار جمله و جایی که استفاده شده است معنی آن مشخص می شده است.

در هر صورت با وجود تمام مخالفتهای آکادمیک به ترجمه های سیچین همچنان نظریه «مو» و موشک دقیقترین و بهترین توضیحات را ارائه می دهد. همانطور که جک بارانگر می گوید : » ساختن یک برج خشت و گلی چه ضرری ممکن بوده به خدا برساندکه سبب وحشت او گردد؟ هر عاقلی می داند که برجی از آجر و گل هرگز به آسمانها نخواهد رسید! «

اسطوره سومری انمرکار و خدای آراتا :

جا دارد اشاره مختصری نیز به اسطوره انمرکار و شباهت آن با برج بابل داشته باشیم.

این اسطوره و حماسه سومری در ۲۱۰۰ قبل از میلاد از روی نسخه ای بسیار قدیمی تر باز نویسی شده است و صحبت از درگیری های بین انمرکار, شاه اونوگ کولابا Unug Kubala ( اوروک یا اور) با شاه بی نامی از آراتا می کند. آراتا به عقیده مورخان مکانی در ایران امروزی در حاشیه کوههای زاگرس تا نواحی ارومیه و ارمنستان بوده است. این داستان شباهتهای زیادی به داستان برج بابل در تورات دارد.

 

انمرکار توسط الهه اینانا برای شاهی انتخاب شده است و از اینانا تقاضا می کند تا اجازه برتری او را بر آراتا صادر کند و او نیز در عوض مردم آراتا را به تولید سنگها و فلزات گران قیمت برای اینانا وادار خواهد کرد تا با این سنگها و فلزات برجی بزرگ و زیگوراتی عظیم برای انکی در اریدو بنا کرده و همچنین معبد خود اینانا در اوروک را با این سنگها تزئئین کند. اینانا به انمرکار توصیه می کند که پیکی به سوی کوههای شوش و انشان نزذ پادشاه آراتا بفرستد و از او بخواهد تا سرزمینش را به او تسلیم نماید. انمرکار همین کار را می کند و شاه آراتا را تهدید به جنگ و نابود کردن مردم آن سرزمین می کند » مبادا مانند شهری که توسط انکی نفرین و سراسر ویران شد من آراتا را ویران کنم ! مبادا مانند آن بلایی که نابود کرد و بر اثر آن اینانا از خواب پرید و لرزید و فریاد کرد -من هم سرزمین تو را ویران نمایم! «.

سپس انمرکار وردی می خواند به نام ورد نودیماد Nudimad . وردی که در آن انکی بر انگیخته شده تا زبان واحد آن سرزمینها را بر هم بزند. این سرزمینها شامل شوبور- حمازی- سومر- اوری کی- آکاد و سرزمین مارتو می باشند.

» در آن زمان که نه ماری هست ,نه عقربی و نه کفتاری هست نه شیری ,و نه سگ یا گرگی, پس نه ترسی هست و نه لرزی و انسان هیچ رقیبی ندارد!

در چنین زمانی باشد که سرزمینهای شوبور و حمازی ,چند زبانه, و سومر بزرگ از دلاوری همچو من ,و آکاد سرزمین دارای هر چیز مفید, و سرزمین مارتو که در آرامش است و تمامی جهان, مردم حفاظت شده و قوی, که همه آنها انلیل را به یک زبان واحد بخوانند! چرا که در آن زمان ,انکی خدای مالک همه چیز و تصمیم گیرنده نهایی و عاقل و دانای همه چیز و برتر از همه خدایان, منتخب بخاطر دانشش و فرمانروای اریدو  , سخن را در دهان مالکان و شاهزادگان و شاهان قدرت طلب  آنها تغییر خواهد داد به تعدادی که دهان قرار داده است و زبان بشر به حقیقت یکی است».

ترجمه متن به همان سبک باستانی انجام شده و افعال تغییر داده نشده اما در اصل این حادثه در زمان گذشته رخ داده و توسط انمرکار بازگو می شود.

سیچین معتقد است که این حادثه هزاران سال قبل از آنچه تورات می گوید رخ داده و حتی در داستاهای سومر باستان به صورت واقعه ای کهن ذکر می شده است. بر این اساس او انکی را مسئول بدل کردن زبان بشر می داند.

پ . ن : با تشكر فراوان از خانم شيرين .