موجودات دورگه در تاريخ، واقعيت يا افسانه؟

شاید بارها و بارها تصاویر و مجسمه هایی از ترکیب انسان با شیر و یا انسان با پرنده را دیده باشید. امروزه در بسیاری از هتل ها و مکان های تفریحی از این مجسمه ها استفاده می شود. در تخت جمشید نمونه های بارزی از این نوع اسفنکس ها دیده می شود. نیمه سرستونی از موجودی با سر انسان و بدن گاو بر درگاه شرقی دروازه ملل یا نقش برجسته ابوالهول نگهبان گنجینه شاهی در کاخ اردشیر اول در تخت جمشید و همچنین آجرهای لعابدار رنگی با نقش برجسته حلقه بالدار و دو موجود افسانه ای (با بدن شیر، بال عقاب، صورت انسان و تاج ایزدی) که در تالار بار عام کاخ آپادانای شوش کشف شده است.هرکدام نمونه هایی از موجوداتی هستند که ما به راحتی پذیرفته ایم فقط افسانه اند و قدرت تخیل بشر بوده اند !

ولی چرا تصویر نقش برجسته چنین موجوداتی در تمام موزه های بزرگ جهان و بر روی کتیبه ها و مجسمه های مختلف به بیننده زل زده است؟ آیا انسان هایی که این مجسمه ها را می ساختند و یا این تصاویر را می کشیدند فقط از قدرت تخیل خود کمک گرفته بودند؟ چگونه می شود این اشکال را در تمامی نقاط دنیا دید و باز هم تنها آنها را افسانه پندارید؟

ترکیب انسان با شیر، انسان با ماهی، گربه نر با تمساح، انسانهای بالدار! اما آیا واقعاً افسانه هستند یا
می توانیم آنها را موجودات دورگه بنامیم؟

باستان شناسان پرویی، عصای مرصع مسی که یک متر طول داشت را در کنار جسد مردی پیدا کردند که روی آن تصویری حکاکی شده بود که محتوای آن کاملاً واضح و مشخص بود؛ این تصویر زنی را در حال جفتگیری با یک موجود دو رگه (نیمی گربه و نیمی تمساح) نشان می داد. این یکی از مهمترین و پر سروصداترین کشفیات باستان شناسی قرن اخیر بوده است.

این گونه تصاویر و الواح سنگی که در گذشته از این موجودات خبر می دهد می تواند دارای مفهوم و پیام جدی باشند.

آیا این موجودات که به نظر ما افسانه اند و تصاویر و مجسمه های آنها از گذشته به جای مانده اند، موجودات دو رگه ای نبودند که از آمیزش انسانها با حیوانات بوجود آمده اند؟

انسان از مسائلی که برایش بیگانه جلوه کند هراس دارد و هرچیزی که به نظر او نمی توان با عقل پذیرفت را افسانه می پندارد.

مگر ما ققنوس را افسانه نمی پنداشتیم؟ اما همانطور که دانشمندان کشف کردند، پرنده ای را یافتند که 250هزارسال پیش می زیسته و شباهت بسیار زیادی به ققنوس (به قول ما پرنده افسانه ای) دارد.

راستی چرا برای بیشتراین موجودات دو رگه بال می گذاشتند؟ یا چرا انسان ها را بالدار نشان می دادند؟

آیا همانطور که می گفتند انسان ها در ابتدا دم داشتند و چون از دمشان استفاده نمی کردند این عضو از بین رفته است، آیا بال هم داشته اند؟

با این که در اقصی نقاط دنیا مجسمه هایی ساخته و تصاویری کشیده شده که در چند چیز مشابه هم هستند و دو رگه بودن موجودات را نشان می دهند، اما چگونه می توانیم بگوییم که همه آنها زاده تخیلات بشری بوده اند؟

عقل ما در برخورد با این گونه موجودات دو پاسخ می دهد :

1- چنین جانورانی هرگز وجود نداشته اند. تمام این داستان ها ساخته ذهن بشر بوده است. با این که
می دانیم در گذشته های دور این افراد که تصاویر و مجسمه ها را در نقاط مختلف دنیا خلق کرده اند با یکدیگر هیچ ارتباطی نداشته اند که تبادل نظر کنند.

2- چنین مخلوقات دو رگه ای در زمان های دور و ناشناس وجود خارجی داشته اند. اما برای خلق آنها تنها می تواند یک راه وجود داشته باشد و آن تکنولوژی ژنتیکی بوده است، چون در جهان طبیعی جفتگیری میان دو نوع حیوان مختلف نتیجه ای در بر ندارد.

البته من می دانم که ادراک و عقل ما به جانوران آشنا و موجود در طبیعت عادت کرده و حاضر نیست وجود باغ وحش کاملی از موجودات دو رگه و غیر عادی را بپذیرد. اما آیا واقعاً این موجودات دروغ و افسانه بوده اند؟ آیا از کوته نظری ما و افق محدود عقل ناقص ما نیست که آنها را افسانه می پنداریم؟

شاید در آینده کشفیاتی صورت گیرد و به تمام این پرسش ها پاسخ دهد.

منبع : چشمان ابوالهول – نوشته: اریش فون دنیکن

http://byme.blogfa.com/post-26.aspx

 

كايمرا(موجودات ژنتيكي)

کایمِرا و موزاییک دو اصطلاح معمول برای موجودات مخلوط است. در علم کیمیاگری باستان و امروزه در ژنتیک مخلوطی از حیوان و انسان راًکایمرا می‌نامند. کایمرا حالتی است مشابه موزاییک با این تفاوت که در موزاییک سلولهای متفاوت از نظر ژنتیکی همگی از یک زیگوت منشعب شده‌اند اما در کمه را همین سلولها از چند زیگوت منشعب شده‌اند.

انواع کایمرا

کایمرا انواع مختلفی دارد: ۱-موجودی مخلوط از دو حیوان

۲-موجودی مخلوط از یک حیوان و یک انسان

۳-موجودی مخلوط از چندین حیوان

علم پزشکی امروز چنین توضیح می‌دهد که کایمرا تحت تاثیر هورمونها ساخته می‌شود مثلا زمانیکه جنین دختر تحت تاثیر هورمونهای مردانه قرار می‌گیرد آن جنین تبدیل به کمه را خواهد شد. اما همهٔ موارد کمه را به این راحتی و به طور طبیعی ساخته نمی‌شوند. بلکه به دلیل دستکاری ژنتیکی و برای تولید حیوانات جدید ساخته می‌شوند. مثلا مهندسان ژنتیک به دنبال ساخت حیوانی هستند که هم شاخ داشته باشد و هم بال و هم اینکه شیر خوراکی به میزان زیاد تولید کند و هم اینکه گوشت خوشمزه‌ای داشته باشد و خلاصه همه چیز در یک حیوان جمع شده باشد.

سالها پیش محققانی همچون اریک فون دانیکن و یا والتر ارنستینگ ادعا کردند که تندیسهای موجود در مصر و بابل و ایران که انسانهایی را با سر حیوانات نشان می‌دهد و یا حیواناتی مخلوط از چند حیوان (مانند ابولهول که سر انسان و بدن شیر دارد) همگی روزگاری وجود داشته‌اند و فقط برای تزیین ساخته نشده بودند.

جابر بن حیان و کایمرا

جابر بن حیان کیمیاگر مشهور ایرانی در بیش از ۱۲۰ کتابی که نوشته‌است یافته‌های کیمیاگری خود را شرح داده و در یکی از کتابهای بسیار معروفش به نام کتاب سنگها(کتاب الحجار) طرز ساخت چنین حیواناتی را آموزش داده و حتی فراتر از آن هم رفته‌است.

کایمرا در افسانه‌ها

مرکز اصلی شروع چنین دستکاریهای ژنتیکی بر اساس متون باستان مصری و مخصوصا الواح زمرد از سرزمینی به نام آتلانتیس شروع شد. بر اساس ابرس پاپیروس Ebres Papyrus در ۱۲۰۰۰ سال پیش گروهی متشکل از ۹ موجود درخشان به زمین آمدند Zep Tepi. یکی از آنها به نام تت یا ثث Thoth کسی بود که دانش کیمیاگری و دخالت در طبیعت را به بشر آموخت. این دانش ممنوعه بر روی دو ستون زمرد حک و نگهداری شد. این دانش تا پیش از این فقط در دست خدایان بوده‌است اما بعد به انسان تعلیم داده شده‌است. مقایسه شود به داستان هاروت و ماروت در قرآن کریم.

به این دانش بعدها دانش هرمس هم گفته شد زیرا یکی از فرعونهای مصر به نام هرمس کیمیاگری بسیار ماهر بود و در دوران او شهرهای عظیم دنیا از ممفیس و هلیوپلیس تا بابل و اور و ایرانشهر مدارس بزگ کیمیاگری داشتند و الواح زمرد را تدریس می‌نمودند.(ر.ک بازگشت افعی‌های دانش نوشته مارک آمارو ص ۱۹۲).

بر اساس کتاب آلبرتوس مگنوس Albertus Magnus اسکندر کبیر هر دو ستون زمرد را در مقبرهٔ هرمس یافت و با خود به هلیو پلیس برد و در جای امنی قرار داد و سپس شهر اسکندریه را بنا نهاد.

به گفتهٔ متون عتیق تعداد بیشماری از این موجودات عجیب و گاها ترسناک ساخته شدند تا جایی که زمین پر از فساد و تباهی گردید و خدایان برای پاکسازی زمین طوفانی را فرستادند. این مسئله در کتب دینی نیز منعکس شده به استثناء کلمهٔ ؛خدایان؛! (در سایر مقالات این صفحه پیش از این صحبت شده‌است که گفته می‌شود عبور سیاره نیبیرو طوفان را ایجاد کرده اما باید توجه داشت که زمین بیش از فقط یک طوفان به خودش دیده‌است.)

انسان کایمرا

انسانهای کایمرا به دلیل مخلوط شدن ژنها بین یک انسان و یک حیوان کایمرا به وجود آمده‌اند. این موجودات طوری طراحی شده بودند که دارای هوش و ذکاوتی بیش از انسان بودند و در شهرهایی که کارهای سری انجام میشد مانند ممفیس این کایمرا در جلوی دروازهٔ شهر جلوی مسافران را می‌گرفتند و از آنها معماهایی می‌پرسیدند. چنانچه مسافر قادر به پاسخ دادن بود به او اجازهٔ ورود می‌دادند و چنانچه نبود او را می‌بلعیدند. این موجودات منحصر به یک کشور و فقط مصر و بابل نبودند.

http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%B1%D8%A7_%28%DA%98%D9%86%D8%AA%DB%8C%DA%A9%29

عكس هايي كه از فروهر از موزه هاي مصر ،‍ژاپن ،ايتاليا ، عراق ، آلمان ، يونان وشيلي، آفريقا ، پاكستان … جمع آوري شده است كه ليلياناي عزيز زحمت كشيدند و از سايت هاي موزه هاي جهان همراه با توضيح و با عكسهايي ديگر براي وبلاگ ارسال نمودند.

از آنجايي كه يك مشكلي در آپلود عكسها دارم اين فايل را به صورت ورد كه جذاب تر هم است ميگذارم بعد از حل شدن مشكل  در اسرع وقت عكسها را در وبلاگ قرار دهم. پس براي ديدن شرح بيشتر و عكسهاي موجود فقط كافيست روي لينك زير كليك كنيد.

عكس هايي كه از فروهر از موزه هاي مصر و موجودات دورگه

دلايل واقعي بودن سفر آمريكاييها به ماه

دلايل واقعي بودن سفر آمريكاييها به ماه

وقتی روس‌ها با موفقیت ماهواره اسپوتینک 1 را در مدار زمین قرار دادند و عصر فضا را آغاز کردند، رقیب اصلی آنها در دوره جنگ سرد، یعنی ایالات متحده آمریکا احساس کرد در عرصه بسیار مهمی از رقیب خود عقب افتاده است. به همین دلیل بسرعت وارد رقابتی جدی با شوروی سابق شد و البته در بسیاری از دوره‌های این رقابت شکست خورد. شوروی، سیلی از افتخارات و رکوردهای اولین کارهای بزرگ را از آن خود کرد. نخستین ماهواره، نخستین موجود زنده، اولین انسان عازم فضا، نخستین زن کیهان‌نورد و نخستین الحاق دو سفینه در مدار زمین، نخستین راهپیمایی فضایی و بسیاری دیگر؛ اما همیشه آمریکایی‌ها یک گام عقب‌تر ایستاده بودند.

جان اف کندی در کنار فون براون هنگام بازدید از ناسا که در آن خطابه معروف خود در باره لزوم سفر به ماه را ارایه کرد

 

شاید به همین دلیل بود که آمریکا سعی در تدوین برنامه‌ای داشت که یکی از مهم‌ترین افتخارات این دوران را از آن خود کند. کندی رئیس‌جمهور وقت آمریکا در بازدید از مقر اصلی سازمان هوا فضای آمریکا (ناسا)‌ اعلام کرد آمریکا تا پیش از پایان دهه جاری میلادی (دهه 70)‌ انسان را روی ماه فرود خواهد آورد و او را سالم به زمین برخواهد گرداند.

بسیاری این موضوع را ناشی از بلندپروازی‌های رئیس‌جمهور خبرساز آمریکا می‌دانستند، اما او با تاکید بر این که ما چنین کاری را به این دلیل خواهیم کرد که کار دشوار و سختی است، عزم جدی خود را نشان داد.

ناسا به عهد خود وفا کرد و تا پیش از پایان دهه 70 نخستین انسان را به سلامت به ماه فرستاد و این کار را در 7 ماموریت آپولو 11 تا آپولو 17 تکرار کرد که از میان آنها آپولو 13 به دلیل نقص در ماموریت موفق به فرود در ماه نشد.

عظمت این کار و پیچیدگی فنی آن به حدی بود که بسیاری آن را با ناباوری می‌نگریستند، اما این ناباوری زمانی به اوج رسید که در دهه 90 میلادی شبکه فاکس ایالات متحده، مستندی را با عنوان آیا ما واقعا به ماه رفته‌ایم، پخش کرد و در آن با ارائه برخی شواهد، استدلال شده بود که کل طرح ماه یک پروژه سینمایی بوده است و هرگز اتفاق نیفتاده است. از آن زمان به بعد یکی از سوالات همیشگی که مردم از ستاره‌شناسان و کارشناسان فضایی می‌پرسند این است که آیا انسان واقعا به ماه سفر کرده است؟

پاسخ قطعی به این پرسش مثبت است. انسان واقعا به ماه سفر کرده است، ولی شواهد مخالفان چه می‌شود؟ بد نیست نگاهی به اصلی‌ترین استدلال‌های مخالفان سفر انسان به ماه بیندازیم.

یکی از اصلی‌ترین و کلی‌ترین پرسش‌هایی که مطرح شده این است که اگر ما در دهه 70 میلادی تا آن حد پیشرفت کرده بودیم که 6 بار با موفقیت به ماه سفر کنیم، در آنجا به گشت و گذار بپردازیم، ماشین‌سواری کنیم و بعد هم صحیح و سالم به زمین برگردیم پس چرا طی 40 سال این موفقیت را تکرار نکردیم و اکنون که صحبت از سفر دوباره به ماه است، وعده 20 سال بعد را می‌دهیم؟

پاسخ چنین پرسشی به هزینه این سفر و ارزش علمی آن بازمی‌گردد.

ساخت و اعزام فضانوردان به ماه طی ماموریت‌های آپولو که در زمان خود چندین میلیارد دلار هزینه داشت و فشار مستقیمی به مالیات‌دهندگان آمریکایی وارد کرد، یکی از گران‌ترین و در عین حال پیچیده‌ترین ماموریت‌های تاریخ علمی بشر بوده است. موشک ساتون که آپولو را به ماه برد، هنگام پرتاب حدود 100 متر ارتفاع داشت و میلیون‌ها قطعه ریز و درشت کنار هم، بدنه این سفینه غول‌پیکر را تشکیل داده بودند. هزاران نفر در این طرح به طور مستقیم درگیر بوده و فعالیت می‌کردند؛ اما پرداخت این هزینه برای آن دوره دارای توجیه علمی ، سیاسی، حتی اقتصادی مناسبی بود.

از نظر علمی، سفر انسان به ماه، رویدادی بود که تا آن زمان رخ نداده بود. فتح ماه، فتح اولین قلمرو در خارج از زمین برای انسان بود و دانشمندان را قادر می‌ساخت به اطلاعات دست اولی از ساختارهای ماه دست یابند و کمی از معماهای پیدایش و شکل‌گیری این قمر را پاسخ دهند. ده‌ها کیلوگرم سنگ ماه که فضانوردان به زمین آوردند، نمونه‌های ارزشمندی از نظر علمی بود که قابل قیمت‌گذاری نبودند، از سوی دیگر این سفر چشم‌انداز آینده فعالیت‌های فضایی را ترسیم می‌کرد. اگر این سفر انجام می‌شد، انسان می‌توانست رویاهای خود را گسترش دهد و به فکر سیارات دیگر همچون مریخ باشد یا ساخت ایستگاه‌های فضایی و شهرک‌های فضایی را دنبال کند؛ اما از همه اینها مهم‌تر، این سفر باعث می‌شد آمریکا عقب‌ماندگی تحقیرآمیز خود در برابر شوروی در عرصه فضایی را برای همیشه از ذهن خود پاک کند و از نظر اقتصادی نیز اگر ناسا در این پروژه موفق می‌شد، می‌توانست به آینده‌ای نگاه کند که صنایع مختلف با اطمینان به اعتبار ناسا قراردادهای ارسال ماهواره خود را به این سازمان محول کنند. همه اینها مردم را راضی می‌کرد که در برابر صرف انبوهی از مالیاتشان در دوره اقتصادی دشوار برای این طرح راضی باشند و آن را جزئی از غرور ملی خود بدانند. پس از فتح ماه اوضاع بسیار متفاوت شد.

در عمل عصر رقابت‌های فضایی پایان یافت، ماه فتح شده بود، توانایی ناسا و صنایع فضایی اثبات شده و عقب‌‌افتادگی از روس‌ها جبران شده بود. ماه دیگر چیز بیشتری برای ارائه به مسافران زمین خود در آن دوره نداشت و از سوی دیگر در گوشه و کنار منظومه شمسی هزاران سوال وجود داشت که پاسخ دادن به آنها نیازمند ارسال سفینه‌های کم‌هزینه‌تر رباتیکی بود که داده‌های ارزشمندی را برای دانشمندان جمع می‌کردند. از سوی دیگر، مرحله بعدی سفر به ماه می‌بایست شامل اقامت طولانی مدت بر ماه می‌بود و این در شرایطی بود که دانشمندان از تاثیرات اقامت طولانی در فضا بر انسان بی‌خبر بودند. به همین دلیل بودجه عظیم ناسا که صرف ماموریت‌های آپولو می‌شد در بین ده‌ها طرح دیگر تقسیم شد و کاروانی از کاوشگرهای ارزان‌قیمت بار دیگر عازم سیارات دور و نزدیک منظومه شمسی شدند. به ملاقات دنباله‌‌دارها رفتند و در سطح سیارات مریخ و زهره فرود آمدند. در عین حال با تکمیل پروژه شاتل‌های فضایی امکان آزمایش زندگی در شرایط بی‌وزنی به مدت طولانی در فراسوی جو زمین مهیا شد و ایستگاه فضایی شکل گرفت. از سوی دیگر علم در این مدت پیشرفت کرد تا روش‌‌های کم‌‌خطرتر را برای سفر به فضا و اقامت در آن پیشنهاد دهد. آپولوها اگرچه موفق‌ بودند، خطرناک هم بودند. آپولو 1 بر سکوی پرتاب آتش گرفت و 3 فضانورد آن قربانی شدند و چیزی نمانده بود که آپولو 13 در بین راه زمین و ماه از بین برود.

اما اینک هدف جدید سفر به ماه استفاده از این قمر است. استفاده برای ساخت رصدخانه‌‌های قدرتمند، ساخت شهرک‌ها و پایگاه‌های پرتاب سفاین به مقاصد دورتر و شاید شهرک‌‌هایی برای اقامت طولانی‌تر در فضا که همه اینها در آن دوره امکان‌پذیر نبود.

در کنار همه اینها این واقعیت که ادعای دروغ بودن سفر به ماه در آن دوران هیچ گاه از سوی شوروی‌ها که رقیب اصلی آمریکا بودند مطرح نشد، می‌تواند نشان دهنده صحت این سفر باشد.

اما نکات جزئی‌تری نیز درباره این سفر وجود دارد مثلا این که چرا در هیچ‌یک از تصاویری که از ماه گرفته شده است، ستاره‌ها دیده نمی‌شوند؟ دلیل ساده است. شما هم دوربین عکاسی خود را بردارید و در یک شب پرستاره سعی کنید از دوست خود که نور ثابتی روی او تابیده، عکس بگیرید. بدیهی است که در تصویر شما فقط چهره دوستتان مشخص خواهد شد. چون زمانی که شما قصد عکاسی از محیطی داشته باشید که تضاد نوری بالایی دارد مثلا سطح‌ ماه و آسمان تیره نورسنجی بر مبنای جرم روشن‌تر که هدف‌ شماست، صورت می‌گیرد. عکس همکار فضانورد شما در نوردهی مثلا یک دویست‌وپنجاهم ثانیه ثبت می‌شود، اما برای عکاسی از ستاره‌های کم‌سو باید چند ثانیه تا چند دقیقه نوردهی کنید که این امکان در ماه وجود نداشت.

برخی دیگر می‌گویند چرا در تصاویر، پرچم آمریکا در مقابل فضانوردان حالت قائم و در حال اهتزاز دارد؟ باز هم جواب ساده است. چون فضانوردان پرچم را فقط به میله وصل نکرده بودند بلکه میله فلزی کوچکی در لبه بالای پرچم نصب شده بود که اولا باعث می‌شد پرچم به طور گشوده قرار بگیرد، ثانیا با اندک تکانی به پایه حالت اعوجاج ظریفی در آن ایجاد می‌شد. یکی دیگر از موارد درباره زاویه سایه‌ها در تصویری است که جهت خورشید با جهت سایه فضانورد هماهنگ نیست، باز هم علت ساده است، این عکس یک تصویر پانارما (360 درجه)‌ است که یک محیط دایره‌ای را در یک فضای مستقیم نشان می‌دهد و در این حالت به دلیل باز شدن زوایا، دیگر زاویه‌ها در جای حقیقی خود قرار ندارند.

برخی دیگر می‌پرسند اگر این سفر واقعی است پس چرا عکس‌ها با این کیفیت خوب تهیه شده است؟ باز هم جواب ساده است. همه عکس‌های ماموریت سالم و خوب نبود. بلکه آنهایی که خوب بود منتشر شد.

سوالات دیگری درباره غبار محل فرود، عبور از کمربند وان آلن و امثال آن نیز مطرح است که همگی پاسخ‌های علمی و فنی دارد.

نکته‌ای دیگر را نیز باید به این مجموعه اضافه کرد و آن این است که در دهه 1970 صنعت جلوه‌های ویژه سینمایی در غیاب رایانه‌ها و سیستم‌های دیجیتال امروز بسیار عقب مانده به شمار می‌رفت. در حقیقت فناوری شبیه‌سازی این رویداد در استودیوی سینمایی در آن دوره وجود نداشته است.

البته سوال ها و استدلالهای دیگری هم وجود دارند که فهرست کاملی از آنها را می توانید در وب سایت بدفهمی های نجومی فلیپ پلیت ببنیند

چند ماه پیش مدارگرد اکتشافی ماه از سوی ناسا برای کاوش از راه دور سطح ماه و تهیه نقشه از آن عازم ماه شد. این نقشه‌برداری مجهز به یک دوربین فوق حساس بود که توان تفکیک بالایی دارد. یکی از تصاویر این مدارگرد که در سالگرد سفر به ماه منتشر شد تصویری بود که از محل فرود یکی از ماموریت‌های آپولو گرفته شده بود. در این تصویر بخشی از مه‌نورد و تجهیزاتی که فضانوردان روی ماه نصب کرده بودند دیده می‌شد و شاهد‌ نیاز از استدلال بر سفر به ماه بود.

تصویر مدارگرد اکتشافی ماه از محل فرود آپولو 11 و بقایای مه نشین

برای دیدن بقیه تصاویر محل های فرود به این لینک مراجعه کنید

اما به هر روی سفر به ماه در طول تاریخ آینده با افسانه‌ها و داستان‌های بیشتری نیز آمیخته خواهد شد چرا که این ماموریتی فراتر از زمان خود بود، ماموریتی که یک شبه انسان را به مرزهای جدیدی رهنمون ساخت، افق‌های جدیدی را پیش روی انسان گشود و اسرار بزرگی را آشکار کرد.

به قول آرمسترانگ، نخستین انسانی که قدم بر ماه گذاشت، این سفر و نخستین گام یک انسان روی کره‌ ماه، اگرچه قدمی کوچک برای یک انسان ولی جهشی غول‌آسا برای بشریت بود.

 

All images credit: NASA/Goddard Space Flight Center/Arizona State University

Apollo 11 lunar module, Eagle. Image width: 282 meters (about 925 ft.) › Larger image	Apollo 15 lunar module, Falcon. Image width: 384 meters (about 1,260 ft.) › Larger image
Apollo 16 lunar module, Orion. Image width: 256 meters (about 840 ft.) › Larger image	Apollo 17 lunar module, Challenger. Image width: 359 meters (about 1,178 ft.) › Larger image

Apollo 14 lunar module, Antares. Image width: 538 meters (about 1,765 ft.) › Larger image

Supplemental Material

This graphic shows the approximate locations of the Apollo moon landing sites.
Credit: NASA’s Goddard Space Flight Center Scientific Visualization Studio
› Larger image
› View animation

http://pnazemi.persianblog.ir/post/165

و مهمترين دليل اينكه آنها با واژه اي با نام دروغ آشنايي ندارند.با تشكر از عدنان عزيز.