فضاپیمای باستاني که در ترکیه پیدا شد

ماکت موشک فضاپیمای باستانی

آیا عکس بالا ماکت یک موشک فضاپیمای تک سرنشین باستانی است؟ آن ؛ چیزی شبیه گفتۀ ذکریا سچین  نویسنده برجسته و محقق در زمینۀ نظریه فضانوردان باستانی میباشد؛ که در موزۀ باستان شناسی استانبول در ترکیه به مدت یک چهارم قرن مخفی نگهداشته شده بود.

سچین اخیراً موزه را متقاعد کرد که این شیئ مصنوع ممکن است درحقیقت باستانی باشد و نه یک مجعول مدرن که آنها (سرپرستان موزه ) استنتاج کرده بودند ؛ فقط به این خاطر که عقیدۀ ما از تاریخ باستان شامل موشکهای فضاپیما نیست.

سچین در مقالۀ خود ، در مجلۀ Atlantis Rising  ، شمارۀ 15 ، این شییء را بصورت زیر توصیف میکند:

یک نمونۀ کوچک حجاری شده از آنچه به چشم امروزی شبیه یک فضاپیما با کلاهک مخروطی ، که از یک دستۀ چهارتایی اگزوز موتور در اطراف یک اگزوز موتور بزرگتر ساخته شده به نظر میرسد ؛ فضاپیما دارای یک کابین برای تک خلبان میباشد. ( در واقع در سنگ تراشی اینگونه نشان داده شده است. )

او ، خلبان را در وضعیت نشسته با پاهای تاشده به سمت قفسه سینه و پوشیدن لباس یک تکۀ مخصوص پرواز با پوتین هایی در پاها و دستکشهایی در دستان توصیف میکند ؛ وی اشاره میکند از آنجایی که قسمت سر خلبان مفقود است ، ما نمیتوانیم بفهمیم که آیا خلبان ، کلاه ایمنی ، عینک محافظ و یا سایر ادوات مخصوص را بسر دارد ؟ این شیئ 5.7 اینچ طول ، 3.8 اینچ ارتفاع و 3.5 اینچ عرض دارد.

سچین سالها وقت صرف ردیابی شیئ کرد تا اینکه آنرا در موزۀ باستان شناسی در استانبول یافت. آن شیئ در Toprakkale از زیر خاک بیرون آورده شده بود ، شهری که در دوران باستان با عنوان Tuspa شناخته میشد ، جایی که پادشاه Urartu مدت کوتاهی در بیش از 2500 سال قبل سلطنت میکرد.

مسئولان موزه برآن بودنند که این شیئ کوچک بایستی جعلی باشد زیرا با سبک دوران کهن متفاوت است ، مهمتر آنکه شبیه یک کپسول فضایی به نظر میرسد.

آنها استدلال کردند ، از آنجایی که در دوران باستان کپسول فضایی وجود نداشت پس آن بایستی یک جعل مدرن ، یک شوخی عملی ،  ساخته شده از گچ پاریس و پودر سنگ  مرمر باشد.

به هر حال ، در طی بازدید سچین از استانبول و موزه در ماه سپتامبر سال 1997 میلادی ، او با مدیر ، دکتر Pasinli ملاقات کرد ، او شیئ مصنوع را از کشو برداشت و به سچین اجازه داد تا بررسی کند و از آن عکس برداری کند. آن از دید سچین اینطور به نظر میرسید که بایستی از یک سنگ آتشفشانی متخلخل تراشیده شده باشد ، جزئیات بسیار دقیق است.

دکتر پاسینلی نظر سچین را جویا شد ؛ سچین به مدیر و همکاران او گفت : خارج از شرایط نیست وقتی شما اشیای مختلفی را بررسی میکنید که گویی نمایانگر یک تمدن کهن فضایی میباشند.

در کتاب » ممالک گمشده » ی سچین ؛ شما تصاویری از مصنوعاتی می یابید که ممکن است نمایانگر فضانوردان ریشدار و فضاپیماهایی باشند ؛ که این اشیاء متعلق به کشور مکزیک هستند  و همچنین آنچه که ممکن است سکوی فرود یا پرواز یک فضاپیما باشد را در لبنان بیابید.

او به مسئولان موزه توصیه کرد تا به بازدیدکنندگان اجازه دهند تا در مورد آنچه که هست برای خود تصمیم بگیرند ؛ درحالی که شک خودشان را درمورد اعتبار این شیئ مصنوع اظهار میدارند.

این برای متقاعدکردن موزه داران کافی بود تا درنهایت شیئ را در معرض نمایش عمومی قرار دهند. به طور قطع شما برای دیدن این شیئ خودتان دفعۀ بعد در استانبول هستید.

این مخلوقات که بر این سفینه های فضایی سوار بودند ؛ یا خدایان خوب نزد یهوه خالق بودند و یا شیاطینی (مردان افعی ، = serpent men ) بودند که در برابر یهوه شورش کردند. ( یهوه = نام‌ خدا درميان‌ قوم‌ اسرائيل‌ )

منبع

http://ancient-contact.blogspot.com/2008/02/instanbul-shem-rocketship.html

تاریخ درج مطلب : هفدهم فوریه 2008 میلادی

پ  . ن : با تشكر از افشين عزيز بابت تهيه و ارسال اين مطلب.

****************************************************************

موشک فضا پیمای باستان که در ترکیه پیدا شد

زکریا سیتچین یکی از نویسندگان و محققین برجسته جنبش علم نجوم باستان، سفرهای زیادی به منظور تحقیق درباره ساخته های فرا زمینی انجام داده است. او کشف کرد که موزه باستان شناسی استانبول یک سنگ تراشیده شده عتیقه که شباهت بسیار زیادی به یک کپسول فضایی مدرن را (که با ارائه آن مخالفت کردند) نگهداری میکردند. موزه دارها وانمود میکردند که این مجسمه فقط یک شوخی فریب آمیز میباشد. این وسیله شگفت انگیز بسیاری از جزئیات یک کپسول فضائی امروزی را نشان میدهد، دهانه های اگزوز موشک در عقب، و یک اتاقک خلبان با خلبانی نشسته داخل آن که یک لباس خلبانی چین خورده با دستانی که بر روی تجهیزات کنترل است را نشان میدهد. بعد از نشست با موزه داران  و تحقیق در مورد این حکاکی، زکریا سیتچین مصمم بر این بود که این اثر تصنعی به خیلی از اثاری که از قبل دیده شبیه بود، او پیشنهاد داد که این اثار را به نمایش بگذارند. او موزه داران را تشویق میکرد تا اجازه بدهند بازدید کننده گان نظرات خود را در مورد این که  » آیا این شی میتواند یک سفینه فضائی باشد؟»    را بدهند.

زکریا تمام زندگی کاری خود را صرف مطالعه و تحقیق در مورد اثار و نوشته های باستان ما کرد. او خاطر نشان کرد که دید علم امروزی ما از گذشته(باستان) شامل سفینه های فضایی و سفر به ستارگان نبوده. اما او نمایشگاه وسیعی از اثار و نوشته های باستان را اشکار کرد که با قاطعیت اشاره به وجود یک جهان فوق پیشرفته باستان را داشت . موشک باستانی استانبول نمیتواند به تنهایی حک شده مخیله یک صنعتگر باستان باشد . جزئیات مهندسی ممکن بود حدس زدنش غیر ممکن باشد  . مدل به طور واضح نشان میدهد که حجار، خود شاهد عینی این سفینه بوده. ترتیب قرار گرفتن موتورها در عقب، وضعیت نشست خلبانان و لباس چین خورده مخصوص ارتفاعات نمیتواندحاکی بر این باشد که  یک حجار باستان خود تصور این سفینه را کرده باشد. خیلی از جزئیاتی که در اثار مصنوعی تکرار شده  در جایی  در وسط دنیا در آمریکای مرکزی پیدا شده. مایاها مختصری از ناوگان فضایی خود را بر روی سنگها جا گذاشتندکه به مقابر و اهرام عظیم و مجلل که بالاتر از سایبان جنگل برخاسته مزین کردند. بار دیگه، سوال اینجاست که این باستانی ها تا چه حد قادر به خلق چنین اثار هنری که نمونه ای از سفینه فضایی با چنین جزییات دقیقی را بودند. باید گفت همانطور که موزه داران موزه استانبول با ارائه فضاپیمای باستانی خود مخالفت و مقاومت کردند، محققان مایا با عزم ثابت در مقابل آنان مقاومت کرده و به جمع آوری منابع و مآخد در مورد محبوب خود مایا ادامه دادند. تقریبا برای کسی که سردسته محققین بود این سوال بوجود آمد که این فضاپیماها شبیه به چه چیزهایی هستند. آنها خود را به عنوان اثار مصنوعی دینی که بواسطه پادشاهان یا آنها سمبلی از عالم اموات جایی که خدایانشان سکنا دارند. آیا واقعا این افراد کور هستند یا آنها فقط مسیری که شرکت به آنها داده را به ترس از دست دادن شغل و معاش خود دنبال میکنند؟  گرچه جواب اصلی خوشبختانه این است که ما محققینی چون زکریا ستیچین را داریم که به مقامات بالاتر هم جواب نمی دهند و ارزشی برایشان قائل نیستند و خارج از آن درهای جدیدی گشوده و سوالاتی با تفاسیری مفصل طرح نمودند. مایاها نه تنها حجاری با جزئیات بسیار دقیق رسوم نیم تنه دامن گرد را انجام می دادند بلکه ماهرترین طالع بینان بودند. حداقل علم مدرن آنها را از تجربیات فلکی شان بی بهره نگذاشت. توطئه توسط کلیسا در اسپانیا چیده شد، هنگامی که جنگجویان شروع به کشتار نسل مایاها کردند که تمام این کشتارها به اسم کلیسا و دولت و مقداری طلای زمخت صورت میگرفت . دانشگاهها و موسسه های مدرن وارث مستقیم این طرز فکر اشتباه هستند. وقتی که عقیده ای در جایی میباشد که قابل اصلاح و ویرایش نباشد. حتی اکه این افراد زیرک و با استعداد یافتند که موشک حجاری شده زیر یک مقبره آنها باید ترجیحا میگفتند که این شی فقط شبیه به یک موشک است، این شی واقعا یک سمبل مذهبی که پادشاه از آن برای عبادت جهان اموات استفاده میکرد. همین امر علت اصلی است که تاریخ ما هیچ وقت به جدیت توسط مسیر اصلی مطالعه نشد و هر منبع و ماخذی در مورد آدمها و سفینه های فضایی  یک صورت و وجه مسخره ای را بوجود خواهد آورد. آیا تمام این سازه های باستانی دست بشر فقط سمبلهای مذهبی میباشند که صرفا شبیه به فضاپیماهای مدرن هستند؟ آیا فضاپیمای استانبول فقط گروهی از استان-بول است؟ در زنجیره  «آتلانتیوم»  جواب «خیر» میباشد.  «اُکام رِیزور» نشان اصلی قرن14  «فرانسیسان فرایر ویلیامِ اُکام»  میباشد.   «تمام اسباب متساوی خواهند بود، ساده ترین توضیح به واقعیت سوق دارد». در خصوص قضیه مجسمه های فضاپیماهای باستان میتوانیم این یقین را داشته باشیم که  «اُکامِ قدیم»  میبایست به کدام سمت تمایل پیدا میکرد.

http://www.theatlantium.com/2007/08/atlantium-episode-xl.html

پ . ن : با تشكر از مصطفي عزيز بابت تهيه و ترجمه اين مطلب.